the Hellenic and Arabic languages in Paris; in both of which he is an adept.

Athanasius, the Parian, author of a treatise on rhetoric.

Vicenzo Damodos, of Cephalonia, has written" is TÒ μεσοβάρβαρον,” on logic and physics.

John Kamarases, a Byzantine, has translated into French Ocellus on the Universe. He is said to be an excellent Hellenist, and Latin scholar.

Gregorio Demetrius published, in Vienna, a geographical work: he has also translated several Italian authors, and printed his versions at Venice.

Of Coray and Psalida some account has been already given.

GREEK WAR SONG.*

1.

ΔΕΥΤΕ παῖδες τῶν Ελλήνων
ὁ καῖρος τῆς δόξης ἦλθεν
ὡς φανώμεν ἄξιοι ἐκείνων

ποῦ μᾶς δῶσαν τὴν ἀρχήν
Ας παλήσομεν ἀνδρείως
τὸν ζυγὸν τῆς τυραννίδος
Εκδικήσωμεν πατρίδος
καθε ὄνειδος αἰσχρόν.

Τὰ ὅπλα ας λάβωμεν
παῖδες Ελλήνων ἄγωμεν
πολαμιδὼν ἐχθρῶν τὸ αἷμα
ἂς τρέξη ὑπὸ ποδών.

2.

Ο θεν εἶσθε τῶν Ελλήνων κόκκαλα ἀνδρειομένα

πνεύματα ἐσκορπισμένα τώρα λάβετε πνοὴν

* For a translation of this song see p. 223.

T

στην φωνήν της σαλπιγκός με συναχθήτε όλα όμου

τὴν ἑπτάλοφον ζητεῖτε

καὶ νικᾶτε πρὸ παντοῦ.

Τὰ ὅπλα ας λάβωμεν, &c.

3.

Σπάρτα Σπάρτα τί κοιμᾶσθε ὕπνον λήθαργον βαθὺν ξύπνησον κραξε Αθήνας

σύμμαχον παντοτεινήν Ενθυμείθητε Λεονίδου ἤρωος τοῦ ξακοσου τοῦ ἀνδρὸς ἐπαινεμένου

φοβεροῦ καὶ τρομερα.

Τὰ ὅπλα ας λάβωμεν, &c.

4.

Ο που εἰς τὰς Θερμοπύλας πόλεμον αὐτὸς κροτεῖ καὶ τοὺς Πέρσας ἀφανίζει καὶ αὐτῶν κατὰ κρατεῖ Μέτριακοσίους ἄνδρας

εἰς τὸ κέντρον προχωρει καὶ ὡς λέων θυμωμενος

εἰς τὸ αἷμα τῶν βουτεῖ.

Τὰ ὅπλα ας λάβωμεν, &c.

ROMAIC EXTRACTS.

Ῥωσσος, Αγκλος, καὶ Γάλλος κάμνοντες τὴν περιήγησιν τῆς Ελε λαδος, καὶ βλέποντες τὴν ἀθλίαν τὴν κατάςασιν, εἰρώτης σαν καταρχὰς ἕνα Γραικόν φιλέλληνα διὰ νὰ μάθεν τὴν αἰτίαν, μετ ̓ αὐτὸν ἕνα μητροπολίτην εἶτα ἕνα βλάχμπειν, ἔπειτα ἕνα πραγματευτὴν καὶ ἕνα προεςώτα.

Εἰπέ μας ὦ φιλέλληνα πῶς φέρεις την σκλαβίαν
καὶ τὴν ἀπαρίγορητον τὴν Τούρκων τυραννίαν
πῶς ταῖς ξυλαῖς καὶ ὑβρισμὸς καὶ σηδηροδεσμίαν
παίδων, παρθένων, γυναικων ἀνήκουσον φθορεῖαν
Δὲν εἶσθαι ἐσεῖς απόγονοι ἐκείνων των Ελλήνων
τῶν ἐλευθέρων καὶ σοφῶν καὶ τῶν φιλοπατρίδων
καὶ πῶς ἐκεῖνοι απέθνησκον γιὰ τὴν ἐλευθερίαν
καὶ τώρα ἐσεῖς ὑπούκεισθαι εἰς τέτοιαν τυραννίαν
καὶ ποῖον γένος ὡς ἐσεῖς ἐστάθη φωτισμένον
εἰς τὴν σοφίαν, δύναμην, εἴς κ ̓ ὅλα ζακουσμένον
πῶς νῦν ἐκαταστήσατε τὴν φωτινην Ελλάδα
βαβα! ὡς ἕνα σκέλεθρον, ὡς σκοτεινὴν λαμπάδαν
Ὁμίλει φίλτατε Γραικέ εἰπέ μας τὴν αἰτίαν
μὴ κρύπτης τίποτης ἡμῶν, λύε τὴν ἀπορίαν.

Ὁ ΦΙΛΕΛΛΗΝΟΣ.

Ῥωσσ-αγκλο-γαλλοι, Ελλας, καὶ ὄχι αλλοι,

ητον, ὡς λέτε, τόσον μεγάλη,
νῦν δὲ ἄθλία, καὶ ἀναξία
ἀφ' φὲ ἄρχισεν ἡ ἀμαθία.
ὥστ' ἠμπορᾶσαν νὰ τὴν ξυπνήση
τοῦτ ̓ εἰς τὸ χεῖρον τὴν ὁδηγεσι.
αὐτὴ σενάζει τὰ τέκνα κράζει,
τό να προκόπτουν όλα προςάζει
καὶ τότε ἐλπίζει ὅτι κερδίζει.
εὑρεῖν, ὁποῦ ̓χει νῦν τὴν φλογίζει
Μά· όςις τολμήση να την ξυπνηση
πάγει τὸν ἄδην χωρίς τινα κρίσιν.

The above is the commencement of a long dramatic satire on the Greek priesthood, princes, and gentry; it is contemptible as a composition, but perhaps curious as a specimen of their rhyme; I have the whole in MS. but this extract will be found sufficient. The Romaic in this composition is so easy as to render a version an insult to a scholar; but those who do not understand the original will excuse the following bad translation of what is in itself indifferent.