P.538.070 EVÍGOzı.... De Tiresia; sed, auctore Stephan., addendus fortè versus , qui hunc proximè præcedit, Odyss., X, 494 :

Τω και τείνειώτι νόον τόρε Περσεφόνεια. Deinde, ovy as où TEONTLZÉ..... Imitatur hæc Philostr., Heroic.,

p. 166.

))

P. 34ο. μη εκ της τοιαύτης φρίκης θερμότεροι... Tepidiores, atque adeo molliores: Frustra Stephanus scribendum suspicatur à Ospuótapot. Errat quoque Astius emendator , ac licentiùs evagatur, qui de suo offert δειλότεροι, vel potiuς αθυμότεροι, ut in Xenoph. Anab., VII, 8, 16; 1,5, 13. Platonis verbo standum, quod et Bekkero visum fuit : figura enim est a fructibus, seu rebus aliis multis,quæ tepore mollescunt.« Frigoribus durescit humor, et idem vicissim mollitur tepefactus. » Cic., de Nat. deor., II, 10. Eadem vero translatione : « Ut est longe vehementissimus hic, quum invaluit, affectus; ita, si nihil efficit , tepet. » Quintil., VI, 1.

P. 342. "Άλλοτ' επί πλευράς.... Hic, ob accusativum Άχιλaéa, dissolvit ferè omnes Homeri versus, quos commentarii vice adscribere decet, ut nunc leguntur, Iliad., XXIV, 10:

"Αλλοτ' επί πλευράς κατακείμενος, άλλοτε δ' αυτε
"Ύπτιος, άλλοτε δε πρηνής τότε δ' ορθός αναςάς

Δινεύεσκ’ αλύων παρά θίν' αλός: ουδέ μιν ήώς, κ. τ. λ. Verbum autem Twisorta, Homero ignotum, mutat Heynius in apuišovta, matutinum se agentem; alii in Tepážcov, matutino tempore, aut spesióvra, manè euntem. Sed nito, navigo, erro per maria, fluctuo, verè Homericâ mente transferri potuit ad Achillem errantem et dolore jactatum.

Magnoque irarum fluctuat æstu. Æn., IV, 532.
Nec potis est dulces Musarum expromere foetus

Mens animi: tantis fluctuat ipsa malis. Catull., LXV, 3. und è oppotépnoe xepois.... Ex Iliad., XVHI, 23:

Αμφοτέρησι δε χερσίν ελών κόνιν αιθαλόεσσαν

Xεύατο κακ κεφαλής, χαρίεν δ' ήσχυνε πρόσωπον. P. 346. "Αν άρ' άλλον τινά λαμβάνη.... κολάσει. Intelligatur o äpxwy, quam vocem complectitur totus hic orationis ambi

7

2

tus, Τοις άρχισιδή.... αλλά προς γε δή τους τοιούτος άρχοντας...

P. 348. ή Δία, καθευδόντων τ. α. 9.... Ordo verborum : *Η δοκεί σοι επιτήδειον... ακούειν... Δία, επιλανθανόμενον ραδίως τούτων πάντων, ά έβαλεύσατο ως μόνος εγρηγορώς, των άλλων θεών τε και ανθρώπων καθευδόντων... και ούτως έκπλαγέντα, κ. τ. λ.

P. 35ο. ως μετρίως έλεγε.... Μετρίως, bene , pulchre, Sapienter, ut Leg., 1, 9; III, 13.

P. 352. ώς' έχειν εν αυτώ νοσήματα δύο.... Sic, pro νοσήματά τε δύο, e reg. cod. Fr. Ast., ut et Bekker, reposuit, multo quidem sententiae et verbis εναντίω αλλήλοις convenientiùs. Reposuimus et nos, codicem secuti.

οία νύν καταψεύδονται αυτών. 1d est, ψεύδονται κατ' αυτών, ut de Republ. II, 20: Μηδέ Πρωτέως και Θέτιδος καταψευδέσθω μηδείς, Neque ullus adversus Proteum aut Thetin mentiatur; de Leg. ΙΙΙ,15: μκσικής καταψευδόμενοι, de musica falsa arbitrati ; Ιbid. VH, 22 : Ω αγαθοί, καταψευδόμεθα νυν Ελληνες πάντες μεγάλων θεών, O boni, mentimmur nunc Grai omnes in magnos deos; et XII, 1: πρεσβευτής ή κήρυξ καταψευd'óuevos tús Tólews, legatus aut præco fallens mendacio civilatem, etc.

P.354. προσκυνούμεν άν αυτόν ως ιερόν.... Deum quoque Silius vocat, vel suo in magna ingenia, Virgilium et Homerum, cultu ac veneratione laudandus, XIII, 736 :

Meruit deus esse videri,
Et fuit in tanto non parvum pectore numen;
Carmine complexus terram, mare, sidera , manes,
Et cantu Musas et Phæbum æquavit honore...
Felix Æacida, cui tali contigit ore

Gentibus ostendi! crevit tua carmine virtus. LEX THEATRALIS. P. 356. μηδ' ήντινούν, μηδέ τινα μ.... Sic verba inter se coherent: μηδ' ήντινούν, μηδέ τινα των ελευθέρων γίγνεσθαι φανερόν μανθάνοντα αυτά, id est, φανερώς αυτά μανθάνειν.

P.358. των δε σπεδαίων.... Frequentes sunt apud Ρlatonem hi genitivi absoluti, quos vocant; at sæpius pendent ex aliquo sequenti verbo, ut nunc ex τινές, vel subaudienda est prapositio repi, quam leviùs quidam editores interponi voluere. Cautior atque idem atticismi peritior Heindorfius, qui de his multa, in Phædon., p. 101 , atque aliis locis.

C

.

7

P. 358. και την ποίησιν φέρωμέν τε και άγωμεν; « Ει poesin afferamus nobiscum, et adducamus ? » Non sensu noto auferendi et abducendi , ut passim occurrit, et in ipso opere de Legib., X, 2; sed quemadmodum usurpavit Xenoph., Cyrop. III, 3: Ουδείς έμενεν ένδον 'Αρμενίων, ούτε ανήρ, ούτε γυνή, αλλά πάντες υπήντων, ηδόμενοι την ειρήνη, και φέροντες και άγοντες, εί τι έκαςος άξιον είχε. Infra, τοίς θείοις ανδράσιν, quemadmodum, oi 9€6v Taides trointai , de Rep., II, S.

επιδείξαντες..... δώσομεν υμίν χορόν. Ρro επιδείξασι , quem ostenderitis.... dabimus vobis chorum. Usitatissimum schema, de

quo

videndus omnino V.C. Boissonad. ad Philostr. Heroic., p. 324; Valkenar. ad Eurip. Phæniss., p. 102; Koen, ad Greg. Car., p. 33. Sic de Leg., VII, 15: Νύν γάρ αποβλέψας.... έδoξαν δ' ούν μοι.... Et Republ., VIII, 15: Ο γευσάμενος του ανθρωπίνα σπλάγχνα.... ανάγκη δη τούτω λύκω γενέσθαι. Αdde Χenoph., Cyrop.. VI, 1, 18: βελόμενος δε κατάσκοπόν τινα πέμψαι επί Λυδίας, έδοξεν αυτώ.... Infinita vero exempla congessere docti, quibus fretus arbitror non rectè intellexisse Ficinum , qui verterit : Istos cantus vestros cum nostris apud principes comparahimus ; quum ipsi poëtæ, ut liquet, adire magistratus, carminaque sua ostendere debeant.

QUID CAUTUM IN SACRILEGOS, PRODITORES, PARRICIDAS. Ρ. 36οι της των άλλων μοχθ. τ. μ. Uno veluti verbo, quasi esset, μοχθηρίας περί των μεγίςων , vel μοχθηρίας μεγίσης. Των άλλων, aliorum hominum, id est, ex aliis civitatibus. In hoc eodem orationis tractu , quamvis ois évouéves

pro accusativo absoluto accipi possit, ut de Leg., VII, 21; XI, 12; tamen omnino ad praeferendum εσομένοις, invito Bekkero, impulerunt et facillima in ligandis litteris confusio, et perspicuitas compositionis, et præcipuum H. Stephani judicium.

Ρ. 562. Οίον κερασβόλος.... V. Συλλογήν e Timeo. « Ante καθάπερ Stephanus interponi jubebat και, quo haud opus est; intelligenda est enim particula explicationi inserviens (ut supra in his, τούτο δράν εν τοιαύτη πόλει , id est, και τούτο δράν). Denique pluralis αυτοί post τις et oς offendere non debet : frequentissimè enim Græci a singulari ad pluralem et contra transeunt. » Astius,

Ρ. 364. Και εάν μέν σοι.... Ante ει δε μή, intellige εύ έχει, ellipsi notissima. V. Casanub. ad Athen., V, 43; Fischer, ad Weller., t. III, p. 35; Hermann. ad Viger., p. 792; Heindorf. ad Euthyderm. , p. 345.

a

P. 364. Awoñv poëticum est. Scholion in ms. 2820, Soph. Aj., 6: ελάφησεν, επαύσατο.

Ου γαρ επί κακώ... Illust. cl. ed. Philostrat. , p. 421.

Ρ. 366. Ζημίας δ' εκτίσεις... Tali ordine : "Όταν δέ τις δοκή αδικείν άξια χρημάτων, (δεί αυτόν) εκτίνειν εκτίσεις ζημίας, ζημιωθέντα, άν τι περιττεύον.... , μέχρι τοσούτα.

μηδ' υπερόριον φυγάδα. Βekker, ut fere omnes, υπερορίαν : sed vel legendam, ut feci, litterâ unâ tantùm mutatâ ; vel addendum εις την, verbo γήν aut χώραν, ut solet, intellecto. Verùm enim super özepov Ficinus et quidam post eum falsi sunt, qui impunitum interpretantur. Ipse Plato se explicat his Superioribus verbis : γενόμενος ακλεής ( άτιμος ), και υπέρ τους της χώρας όρες αφανισθείς (υπερόριος φυγάς).

θάνατον δε.... γιγνέσθω. Verba haec omnia, multis atque infelicibus modis jam inde a Stephano per interpretum conjecturas vexata et distracta, cave, si mihi et Bekkero credis, ne loco moveas aut refingas, quæ sic inter se, meâ quidem sententia, coherent : καθάπερ δε είπομεν έμπροσθεν δείν γίγνεσθαι θάνατον, ή δεσμούς ... ή χρημάτων εκτίσεις και την δίκην ταύτην ( τον τρόπον τούτον) γιγνέσθω.

Ρ. 368. και υποσχόμενον προ της Έξίας.... Νihilconiectanei intrudendum e Stephano, neque após tñs 'Eşias, quod accepit Bekker, neque futurum xpiveis, quoniam hæc, quæ habemus, pulchriora sunt. Vesta autem illa Belaiomemoratur a Xenoph., Hellen., II, 3; Harpocration.,v.'Eşiz;Suid., v.diclos; Diodor. Sicul., XIV, 4. V. Ez. Spanh., de Vest. et Prytan., c. 6, etc.

τον δε κοινωνούντα μέν.... Frustra insudant in his ; putant, corrigendis , quorum ordo perspicuus : verò, qui particeps quidem talium nulli est, sed amplissimis fungitur magistratibus in republica, et ista ignorat ipse, vel qui non ignorat , timore autem civitati suæ non succurrit, oportet secundum reputare hunc civem malitiâ. »

P.37ο, πλήν όσον κατ, « Excepto omnino quantum est sortis constitutæ, » id est, semper exceptâ sorte, vel bæreditate, quam unicuique civi respublica legibus assignavit.

Ρ. 372. Και έταξεν άρα δράσαντι τι τοιούτον.... Pena quidem talionis est, vel jus Rhadamanthi, de qua lege Aristoteles, Ethic.,V, 8:

Εί κε πάθοι τα κ' έρεξε, δίκη κ' ιθεία γένοιτο.

ut

« Eum

P.372. τολμήσαι βία πάσχοντα.Quasi diceret τλήσαι. Sapius enim couv, idem quod +), pati, sustinere. Testis Suidas, qui hunc locum ita interpretatur; Euripid., Hecub., 330, 337; · Aristoph. , Nub., 546; Plato ipse, de Leg., II, 6. V. Böchh, in Min. et Leg. , p. 142.

αφιλασαμένη. Recte explicat Stephanus per εξιλασαμένη, quum placaverit, propitium sibi fecerit. Idem, e codice, qui deinceps Vossii fuit, κοιμήση mutatum vult in κοιμίση. Sic & Rep., ix, 13: xoluicera xai viuepoutat, et de Leg., VII, 2: κατακοιμίζειν τα δυσυπνούντα των παιδίων. Sed κοιμάω parum differt, auctore Wernsdorf. in Himer. Orat. XXI, 8.

Tæūta dr (pro dě, cod. Voss. ) nez.på gewy... « Hæc verò a diis aliquis præmetuens, istas oportet pænas facessere jubeat, a se abstineat , vel submoveat. » Eipyeolai, medio, quem vocant, modo.

Προρρήσεις μεν τας περί του των νομ. εϊρη. Sic emendavit Matthiæ , Miscell. philol. t. I, p. 161. Abest enim toū, variatque lectio, quum cod. Voss. habeat fapà cây vouwy. Felicissimam, pluribusque Antiphontis et Demosthenis locis fretam emendationem recepimus : nam sæpissime in articulis peccatur, teste et Boissonad. in Philostr., p. 343.

P.374. und in TETXOÉ vtwy.... In margine veteris libri adscriptum fuisse monet H. Steph. commentarium hunc, uanayoisτων, βραχέντων. Cf. supra, δς άτεράμων. , .

. Ρ. 376. οι δε έν άδε τούτοισι λεγόμενοι πόνοι.... Astας: « Quod verò ad poenas attinet, quae scelestis dicuntur apud inferos expectandæ esse, ipsi ii magis sunt in extremis (id est, ipsis inferis scelestiores), et nihil illæ efficiunt. » Simplicior ac veri quoque similior Ficini interpretatio : « Mors autem ultimum non est, sed extrema magis sunt inferorum supplicia. » Adde Toutwy, quàm omnia bæc, quæ homines scilicet irrogant. Refingo sequentia, in quibus Ficinus erravit : « Et tamen, verissima licet dicant atque hortentur, nihil ad hujusmodi animos avertendos proficiunt. »

PERNICIES OCCULTA CIVITATUM. P. 378.onws on spoon Sãous étreos. Poëtica atque adeo Homericâ linguâ. Secunda tamen edit, Basil. Événede, Grammatici cujusdam , leges suas Alectere nescientis, emendatio.

P.38ο.όταν περιτροπαι εκάςοις κύκλων περ. Optime Ficius: « Quando revolutiones singulis (purois zzi Caois ) circulorum