Ρ. 372. τολμήσαι βία πάσχοντα. Quasi diceret τλῆσαι. Saepius enim uv, idem quod a, pati, sustinere. Testis Suidas, qui hunc locum ita interpretatur; Euripid., Hecub., 330, 337; . Aristoph., Nub., 546; Plato ipse, de Leg., II, 6. V. Böckh, in Min. et Leg., p. 142.

ἀφιλασαμένη. Recte explicat Stephanus per εξιλασαμένη, quum placaverit, propitium sibi fecerit. Idem, e codice, qui deinceps Vossii fuit, κοιμήσῃ mutatum vult in κοιμίση. Sic de Rep., IX, 13: xocμíčeraı xai rμepovraι, et de Leg., VII, 2 : κατακοιμίζειν τὰ δυσυπνοῦντα τῶν παιδίων. Sed κοιμάω parum differt, auctore Wernsdorf. in Himer. Orat. XXI, 8.

Ταῦτα δὴ (pro δέ, cod. Voss. ) παρὰ θεῶν... « Hæc verò a diis aliquis præmetuens, istas oportet pœnas facessere jubeat, a se abstineat, vel submoveat. » Elpysσlaι, medio, quem vocant, modo.

Προῤῥήσεις μὲν τὰς περὶ τοῦ τῶν νομ. εἴργ. Sic emendavit Matthia, Miscell. philol. t. I, p. 161. Abest enim toū, va— riatque lectio, quum cod. Voss. habeat яaρà τ vóμ. Felicissimam, pluribusque Antiphontis et Demosthenis locis fretam emendationem recepimus: nam sæpissime in articulis peccatur, teste et Boissonad. in Philostr., p. 343.

....

P.374. undèv teyyłέv........... In margine veteris libri adscriptum fuisse monet H. Steph. commentarium hunc, paλaxoi»των, βραχέντων. Cf. supra, ὃς ἀτεράμων.

Ρ. 376. οἱ δὲ ἐν ᾅδε τούτοισι λεγόμενοι πόνοι... Astius: «Quod verò ad poenas attinet, quæ scelestis dicuntur apud inferos expectandæ esse, ipsi ii magis sunt in extremis (id est, ipsis inferis scelestiores), et nihil illæ efficiunt. » Simplicior ac veri quoque similior Ficini interpretatio: « Mors autem ultimum non est, sed extrema magis sunt inferorum supplicia. » Adde Toury, quàm omnia hæc, quæ homines scilicet irrogant. Refingo sequentia, in quibus Ficinus erravit: « Et tamen, verissima licet dicant atque hortentur, nihil ad hujusmodi animos avertendos proficiunt. »

PERNICIES OCCULTA CIVITATUM. P. 378. öпws dʼn mpŵτos çois μneos. Poëticâ atque adeo Homericâ linguâ. Secunda tamen edit, Basil. événete, Grammatici cujusdam, leges suas flectere nescientis, emendatio.

Ρ.380.όταν περιτροπαὶ ἑκάσοις κύκλων περ. Optime Ficinus: « Quando revolutiones singulis (puroiłę zai twoię) circulorum

conjunxerint ambitus, his quidem, quæ brevioris sunt ævi, breviores; contrariis verò, contrarios. » Igitur, Astio duce, quem Bekker quoque nuper secutus est, pro vulg. ixás zúzwv Epoopas, hæc scripsimus, quæ vix differunt ob iotacismum, et aptiora videntur, si quid, ut Serranus ait, divinare pos

sumus.

P. 380. "Est de Jeiợ μèv yevunt?).... Hæc mitto, et moneo studiosos juvenes, ut idem faciant; nisi fortè scrutari velint numerum Platonicum, cujus hoc specimen dedi, ne quid e doctrina illa defuisse videatur.

τὴν δὲ ἰσομήκη μέν...... Hujus loci alia etiam afiertur lectio: τὴν δὲ ἰσομήκη μὲν οὔ, προμήκη δέ. Stephanus. Servavi ego τῇ προμήκει, μερίδι scilicet. Nam quis audeat vel unam litteram movere in his tenebris? Bekker item servavit; sed habet deinde, πεμπάδος.

Ρ. 382. ἡμῶν πρῶτον ἄρξονται ἀμελεῖν. « Nos primum incipient negligere.» Nempe Musas, quæ loquuntur. Ita mox, τὰ Ἡσιόδε τε καὶ τὰ παρ' ἡμῖν γένη, non παρ' ὑμῖν, ut cod. reg., quem tamen Bekker maluit sequi.

τοὺς δὲ πρὶν φυλαττομένες.... Maxima compositionis licentia, atque eadem elegans, et accommodata Musarum apeleix. Sensus autem is est, qui fuisset scribenti: Tous dè πρ. φυλαττ... οἰκέτας ἔχειν, πολέμε τε καὶ φυλακῆς αὐτῶν ἐπιμε λεμένες. Astius, dum pro αὐτοὶ legere vult αὐτούς, non sapit hanc styli atticam negligentiam.

ATLANTIS. P. 384. "Axe S.... Scholiastes in h. 1. : Touto παροιμιῶδές ἐςιν ἐφ ̓ ὧν ἐκκαλέσασθαι βελόμεθα τὸν ἀκούοντα, ἴσον ἐν τῷ, Δέχε δὴ τὰ ἄξια ἀκοῆς. Ruhnken., p. 200. — λόγο μάλα μὲν ἀποτόμω.Verbum id, pro ατόπε, retinuimus e priscis editionibus, atque inter has, Parisiensi, ap. Tiletanum, 1542. Serranus quoque, ut qui verterit, durum rigidumque sermonem, id est, qui difficilè flectatur ad fidem. Imò et revocavit J. A. Fabricius, in dimidia Timai editione ad calcem Hippolyti sui. Bekker, ατόπο.

ἡμῖν Δρωπίδα τοῦ προπαππε... Scilicet του προπάππε ἡμῶν, solito idiotismo, de quo videndus v. cl. Boissonad. ad Inscript. Actiac. in Epist. Holstenii, p. 421. Frustra laborat in his Stephanus.

ὡς ἀπεμνημόνευεν αὖ πρὸς ἡμᾶς.... Conjicit Fachse, Syllog lectt., p. 394, Ficinum legisse avτòç πρòs Яμãs, quum verterit.

« Ut ipse nobis senex postea referebat. » Ν rio, quod quidam docti volunt, Platonem e Ficino refingere.

Ρ. 386. τῶν ποιητῶν πάντων ἐλευθεριώτατον. Iamblichus monuerat hoc verbo indicari τὸ ἀπόλυτον τοῦ νοῦ, καὶ τὸ ἀδέ σποτον τῆς ἀρετῆς τοῦ Σόλωνος, καὶ τὸ σεμνὸν, καὶ τὸ ὑπέροχον πάντα τὰ ἄλλα. Proclus, in Tim., p. 29.

περὶ ὃ κατὰ κορυφήν σχ. In angulum, bifarium. Σαϊτικὸς.... νομός. « Praefecturas oppidorum, quas nomos vocant. » Plin., N. Hist., V, 9. Ὅ μὲν οὖν νομός, ἀπὸ τοῦ νενεμῆσθαι τὴν γῆν αὐτοὺς, ἔσχε τὴν ἐπωνυμίαν· οὕτω γὰρ ἐκάλεν Αἰγύπτιοιτὰς διαι ρέσεις τὰς κατὰ τὰ μεγάλα τῆς Αἰγύπτο μέρη. Proclus, ib., p. 3o. Errat mirifice Chalcidius vertens : « Civitas magna, quam regit mos vetus, lex Saïtica nuncupatus. » Credas hæc Serrani esse. Idem Chalc. habet postea Neuth; Proclus, Νηϊθάς.

Οἱ τῆς πόλεως θεὸς ἀρχ. Rectius fortasse scribetur ή quam οἷ. Stephanus. Nihil jubet. Proclus, οἷς. Bekker recepit, more suo Proclum exscribendi.

Ρ. 388. Πῶς τι τοῦτο λέγεις; Duplicem esse interrogationem puto, ut ita legatur, Πῶς ; τί τοῦτο λέγεις ; Steph.

ή

τῶν περὶ γῆν, παράλλαξις... Id est, ἡ ἀσυμμετρία τῶν ἐν γῇ πρὸς τὰ οὐρανία, Procl., p. 35.

Ρ. 390. Τὰ δὲ παρ ̓ ὑμῖν καὶ τοῖς ἄλλοις... « At res vestra et aliorum a brevi tempore instructæ semper sunt litteris et omnibus queis urbes indigent; et rursus, constitutis annis, veluti morbus ingruit illata eis illuvies a cœlo, et ex vobis relinquere solet illitteratos ac Musarum rudes. » Rectissimè Proclus, p. 39: Ἐκ γὰρ τοῦ κατακλυσμοῦ βεκόλης ἔφατο λεί πεσθαι καὶ νομεῖς, ἀπόλλυσθαι δὲ τοὺς ἐν πόλεσιν· ἀγράμματοι οὖν οἱ λειπόμενοι καὶ ἄμεσοι.

Τὰ γοῦν νῦν δὴ γενεαλογ... Vulgo, περὶ τῶν παρ' ὑμῖν ἀ διῆλθες παίδων, βραχύ τι.... Unde Serranus : « Ac proinde illa, quæ e vestræ illius puerilis historia notis recensuisti modo.... » Ego aliter interpunxi, Proclum, Chalcidium et Fici num secutus. Stephanus silet. Video nunc Bekkero idem, ac mihi, placuisse.

Ρ. 392. Τὸ δ ̓ ἀκριβές.... διέξιμεν.... Futuro sensu, quemadmodum multi docent multis exemplis. Diodor. Sicul., I, 9, et 42; III, 76. Sic Protagor. in fine, καὶ περὶ τούτων δὲ εἰσαύθις, ὅταν βούλη, διέξιμεν. Sic et Euripid. Rhesus, 450,

J

Πρὸς οἶκον εἶμι, tum εἴσομαι; Alcest., 73, κάτεισιν εἰς ̓́Αδε δόμες, non κατείσεται ; Aristoph. Plut., 70, Ἄπειμι, non ἀπεReúcoμar. Cf. Vauvill. in Soph. Aj., v. 504.

Ρ. 594. Ἔτι δὲ, ἡ τῆς ὁπλίσεως.... « Insuper et habitus armaturæ eorumdem est clypeorum et jaculorum.... >> Vel ex iisdem clypeis et jaculis. Egyptum autem, antiquo more, Asiæ adscribit: nam duæ tantum quibusdam mundi partes, ut Isocra ti, Panegyr, c. 48. Cujus fortè rei ignoratio in causa Chalcidio fuit, cur verba, пρ✩τоι τwy пεpi Thy Acía, omnino non verteret. Multa hîc Proclus, in Tim., p. 48, àλnyopɩzās, qui mos fuit illorum temporum.

πάντα κτησάμενος. Legitur etiam πάντα κατάςησαμενος quam lectionem erutam e Comment. Procli, p. 49, rectè probat Stephanus. At non rectè interpunctione suâ jungit ἅπαντα cum ἐξανευρών, structuram excogitans duram nimis et perplexam.

τὴν εὐκρασίαν τῶν ὡρῶν. Vulgo τῶν ὁρῶν, unde Serranus ineptè, ut solet: montium commodam opportunamque temperiem. « Illud pov, jam ab aliis comprobatum, auctoritate nititur Procli et Ficini. » Bockh, in Minoem et Leg., p. 112. Sic et ego, vi rerum coactus, emendaveram, nondum inspecto libro doctissimi viri, nec ipsius Stephani commentario. Idem, ex Proclo, p. 51, Chalcidio et Ficino, suadet legere πрoopeрesάtes, quod nunc primùm recepimus. Utrumque fecit et Bekker in Platone suo.

P. 396. paivera hun.... « Portûs instar, angustum quemdam ingressum habentis. » Pravè et quasi aliud vertens Chaletiam nunc cidius : « Fretum angusto quodam littore, in quo veteris portûs apparent vestigia, dividitur a continenti. »

εύ

δελοῦσθαι. Proclus, καταδελώσασθαι. Idem verba haec, ψυχίᾳ καὶ τέχναις ὅσαι κατὰ πόλεμον, ingeniosè refert ad superiora : Ταυτόν ἐςι τῷ Ἀθηναϊκῶς· διὰ μὲν γὰρ τῆς εὐψυχίας μιμοῦνται τὸ φιλόσοφον αὐτῆς, διὰ δὲ τῶν πολεμικῶν τεχνῶν, τὸ φιλοπόλεμον.

τό τε παρ ̓ ὑμῶν μάχιμον πᾶν.... In margine Stephani, ex Proclo, scriptum etiam παρ' ὑμῖν, atque infra, κάρτα βραχέος. G. J. Vossius, de Natur. art., III, 43, legendum censet xxταβραχέως. Cod. reg. 1807, κάρτα βαθέος, quod accepit Bek ker; sed ms. in margine vulgatam lect. tuetur.

Hactenus grammatica enarratio, quam levem esse et

ferè nullam pœnitet pigetque. At si totam aliquando Platonis editionem adornare Deus nobis atque homines annuissent, fortè, pluribus investigatis atque erutis e regio thesauro lectionibus, universoque apposito critices penu, surrexisset opus vel externis, iisque doctissimis, divini viri editoribus (invidia verbo absit) haud ignorandum. Nunc, quod potuimus nos, dedimus feliciores quantulacumque nostra curâ fruantur, si quid in hac fruendum sit, et majorem laudem, non invito fato, sibi superstitem relinquant.

FINIS.