καὶ οὕτω καὶ ταύτῃ. Sic, Leg, VI, 11 : Κατὰ ταῦτα δὲ τούς τοις καὶ ταύτῃ ὁ λαχὼν τὸν ἐνιαυτὸν ἐκεῖνον.... Multus est in hanc figuram Maittaire, Gr. ling. dialect., p. 97. Addidit plura Fachse, Syllog. lectt. in Trag. et Plat., Lips., 1813, pag. 357.

P. 266. καὶ ἔφαμέν πε κατὰ φύσιν... « Et adjecimus quodammodo secundùm naturam Pindarum in medium adducere et justum pronunciare quidquid vi maximum est, ut ipsum loqui diximus. » At quod hic per figuram de Pindaro philosophus, poëta de ipsa lege naturali cecinerat. Fragmentum est e Scholiaste, Nem., IX, 35, de quo egregiè disputat A. Bockh, in Minoem et Legg., p. 175-179:

Νόμος, ὁ πάντων βασιλεὺς
Θνατῶν τε καὶ ἀθανάτων, ἄγει
Δικαιῶν τὸ βιαιότατον ὑπερτάτα
Χειρί· τεκμαίρομαι

Ἔργοισιν Ηρακλέος.

ὅσοι μὴ ξυμπάσης τ. π. μή Quæcumque haud universæ civitatis ob communem utilitatem constitutæ sunt. » Tò κοινὸν, vel τὸ κοινὸν ὄφελος, disertissime enarratur a cl. editore Philostr., p. 6o7. Frequentissima autem hæc apud virum patriæ amantissimum sententia : Πολιτικῇ καὶ ἀληθεῖ τέχνῃ οὐ τὸ ἴδιον, ἀλλὰ τὸ κοινὸν ἀνάγκη μέλειν. De Leg., IX, 13.

Ρ. 268. τούτῳ φαμὲν καὶ τὴν τῶν θεῶν ὑπηρεσίαν. Astius, post Schultessium, Germanum interpretem, emendavit textum, aut potius adulteravit, scribendo τῶν νόμων, absque ulla auctoritate vel editi, vel ignoti libri; neque vidit magistratus principesque his in terris deorum ipsorum, qui olim regnavere, nunc esse veluti vicarios. Sequitur quidem ὑπηρέτας τοῖς νο μοῖς : lex verò a Deo est, et tanquam Deus. Supra enim id jam prænotatum et expressum : : Οσον ἐν ἡμῖν ἀθανασίας ἔνεςι, τούτῳ πειθομένες .... τὴν τοῦ νοῦ διανομὴν ἐπονομάζοντας νόμον.

PRIMI HOMINES. P. 268. χρόνος ήλθεν εἱμαρμένος. Heindorf. malit articulum præfixum, ὁ είμαρμένος, ut infra, c. 32 : Ηδη δὲ καὶ ἡ είμαρμένη ἡμέρα παρῆν.

Ρ. 270. τοὺς δ ̓ ἀσθενεςέρες τ. ἐκ. Codex noster 3017, τὰ δὲ ἀσθενέςερα... τὰ δέ...... Quod et voluerat jam Cornarius. Ἐπειδὴ δὲ αὐτοῖς ἀλληλοφθοριῶν. Idem codex, αλληλοφθο ρίας ; et mox pro εὐμαρίαν, sufficit εὐμαρείαν, quod verbum jam Heindorf. recepit, postquam vidit in Lysid,, c. 3; Xenoph. Econ., V, 9; Euripid. Bacch., 1117; Soph. Philoct., 284;

Trachin., 193. Is quoque, in sequentibus, recepit indidem Os úráрxo, quod item præstant scheda Clarkiana.

Ρ. 270. καὶ ὑπὸ πόδων, τὰ μὲν ὁπλαῖς, τὰ δὲ θριξί... «Pro θριξί legitur etiam Tous. Ficinus autem utrumque posuit, setas, callum. Et post ἀναίμοις leguntur hæc in veteri, ταρσούς δ ̓ Enegepeway.» Stephanus. Verba autem hæc Fic. ignorat, quæ videntur e glossa.

>>

Ατε δὴ οὖν οὐ πάνυ τοι σοφὸς ὤν. Heindorf. corrigit οὐ TάVU TI. σ. Nolim fecisse.

P. 272. ovxéti éveɣáper ciochtɛiv. Sic Heindorf. se intelligere ovxét commentatur: « Prometheo, quum in Vulcani Minervæque officinam intrare posset, non tamen illud quoque permissum erat, ut et Jovis arcem intraret. » Explicatque, mp de zi, insuper, « præter quàm quòd ipsa eum Jovis πρὸς deterreret majestas. » Nobis autem vox oxiti atque omnia ista simpliciùs sumenda et usitatiùs videntur.

ai Aios quλazai.... « Intelliguntur Kpátos et Bia, Hesiod. Διὸς φυλακαί.... Theog., 385; Callimach. Hymn. in Jov., 67. » Heindorf.

Ρ. 274. Ἐρωτᾷ οὖν Ἑρμῆς Δία, τίνα οὖν τρ. Sic, pro διὰ Tiva our τpónov, securè rescripsimus, ex argumento quod e cod. reg. 3017 nascitur, ubi da omissum est, et Heusdii, Specim. critic., p. 68, felicissimâ emendatione, et Heindorfii testimonio.

Ρ. 276. Ἵνα δὲ μὴ οἴῃ ἀπατᾶσθαι ὡς.... « Sed ne falso tibi a me et per fraudem quamdam persuaderi illud putes, re verá omnes homines credere.... Pendent enim hæc, 5 TH ÖVTL..., a præcedent. anaτäclaι, non, quò Ficinus traxit, a seq. Tode τόδε a hábe Texprρlov. V. Cratyl., c. 65; Xenoph. Anab., V. 7, 6. » Heindorf.

ὁ ἐκεῖ σωφροσύνην.... Ἐκεῖ, id est, ἐν ἄλλαις τέχναις. Ενταῦθα, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ καὶ τῇ ἄλλῃ πολιτικῇ ἀρετῇ. Ενταῦθα μανίαν, scilicet ἡγοῦνται εἶναι. Id.

ὡς ἀναγκαῖον οὐδένα.... Heindorf., post ἀναγκαῖον, inserere sine libris nolit. Imò similia depromit e Xenoph., Cyrop., V, 1, 13; Dione Chrysost., Or. II, p. 90, etc. Observare decuit nos hanc doctissimi editoris legem.

ATHENÆ. P. 276. Kai ópŵv Súπe tous avd pas.... Stephanus hæc : «< Legendum censeo óp, et post noliteiav ponendam stigmen av deinde, post tά te, ponendam particulam γάρο >> Omnino sine causa; nam longa est parenthesis a tá Te PENSÉES DE PLATON.

28

ἄλλα usque ad κοινωνός. « Et videns quidem homines tempore brevi auream reddentes, quæ priùs erat, rempublicam (multaque alia et, id est, atque inter alia, amicum virum mihi seniorem Socratem....), quæ scilicet omnia videns, et si qua alia hujus generis non levia, ægrè tuli.......... » Aǹ, ut ferè solet, resumendo sermoni inservit post mediam aliquam interclusionem. Marg. cod. 1807, vp. été äkλa. Non verè : libri elegantiùs.

Ρ. 278. εἷλε δέ με ὅμως ἡ περί...... Prope omnes εἷλκε. Secutus sum Basileensem, 1534.

P. 280. TO TOTE pevyóvtwv pilov. Docet Stephanus legi quoque puyóvto; sed falsò putat mendi suspectum locum, nihil, ut videre videor, medicæ ac violenta manûs indigentem. μή ποτε ἄμεινον. Rectius fortè Bekker, πῆ ποτέ.

POST LIBERTATEM NIMIAM TYRANNUS. P. 282. O πрoűleto àɣalóv........ † πλoÚTY Toivu.... Junge hæc, quasi sic cohæreant, ἡ τούτε τοῦ ἀγαθοῦ ἀπλησία.... Stephanus verò sine causa scri bere jubet υπέρπλετον. Bekker delet γίγνεσθαι.

öжEр v in pav.... Potiùs quàm, ut vulg. V. Heindorf. in Theaetet., p. 416; Fachse, Syll. lectt., p. 379.

Ρ. 284. διδάσκαλός τὲ ἐν τῷ τοιούτῳ.... in tali rerum articulo, tunc sic de Republ., HH, 6; VI, 6; IX, 1; de Leg., II, 4, et pass. Cf. Lexic. Xenoph., t. III, p. 341.

Ρ. 286. τὸ μὲν γὰρ τῶν θηρίων, id est, τὰ θήρια, ut notum (Dorvill. ad Charit., p. 92; Wernsdorf. ad Himer., p. 1gt; Schäfer., Melet. crit., p. 31); atque hinc hevospitapa. Deinde, yiyvovtai ts on xai iro.... Pro vulgata interpunctione, hanc secutus sum, quam vides. ἐλευθέρως, σεμνῶς, adverbia pro adjectivis, quem scribendi morem fusè et luculenter explicat Astius, Comm. in Rempubl., p. 371.

ĥsis äyav Suksia.... Angli editores Stephaniani Thesauri, voc. yav, addunt articulum e conjectura: ĥ is th ayar d., quod non placuit Hermanno, nec cuiquam placebit.

Ρ. 288. Πλεῖςον δή.... βλύττει. Eodem sensu quo βλύζει, scaturit, effunditur; nisi malis ẞhitretat, cum Ruhnken. in Tim Lexic. Sed Biosts recepimus e Stephan. et ex Bhioece codicis regii.

Ρ. 292. ὡς ἄρα ὁ γευσάμενος.... ἀνάγκη δὴ τούτῳ. Anaco luthon, pro his verbis, os apa to youdaμéves áváyzn.... Frequentat noster hanc licentiam.

Ρ. 204. Ὁ δὲ δὴ προςάτης ἐκεῖνος αὐτός.... μέγας μεγαλως. οὐ κεῖται.... « Hic verò præses ille populi.... magnus magnificè non jacet, sed.... » Ex Homer. Iliad., XVI, 776, ει Odyss., XXIV, 40:

Κεῖσο μέγας μεγαλωςί, λελασμένος ἱπποσυνάων.

καὶ πᾶσιν ἵλεώς τε καὶ πατρῷος εἶναι προσποιεῖται. Facilè praestat lectio cod. regii, καὶ πρᾷος εἶναι, quam laudat Faehse, Syllog. lectt., p. 38o, et in textum recepere Ast et Bekker, Ficini quoque auctoritate confirmatam : « Ac denim que omnibus mansuetus et milis esse simulat. » Πατρῷος enim, paternus, paternæ clementiæ, nondum apud testem idoneum occurrit,

Οὐκοῦν καί τινας.... παρρησιάζεσθαι. Intell. e præcedentibus, ἕτοιμον, in promptu est, verisimile est,

P. 296. Ναί, τὸν ἐναντίον καθαρμὸν, ἢ οἱ ἰατροὶ τὰ σώματα. Intell. δρῶσι. Οἱ μὲν γὰρ τὸ χείριςον ἀφαιροῦντες.... Id enim Cicero vocat, curare ἐξ ἀφαιρέσεως, Epist. ad Attic., VI, 1.

Νὴ τὸν κύνα. V. Schol. Ruhnken, p. 5, e Suida ; D. Augustin., de Ver. relig., c. 2, etc.

Ρ. 298. ὅτι αὐτοὺς εἰς τὴν πολιτείαν οὐ παραδεξόμεθα. Quum præcedat ξυγγιγνώσκεσιν, scribendum esse dicit Stephanus παραδεχόμεθα. Male ; nam philosophus et in futurum legem rogat.

Ρ. 300. τότε αὐτὸς δουλεύων.... Hic reg. cod., et secunda Ba sileensis, αὐτοὺς δελεύειν ἀναγκάζων. Ε quibus verbis, sand importunis et falsis, elicerem certè: αὐτὸς δελεύειν ἀναγκαζό μενος. Frigidius.

ἀλλ ̓ ἵνα ἀπὸ τῶν πλ. Libri omnes habent ὑπὸ τ. πλ., quod sensum omnem pervertit et labefactat: itaque, præeunte Ficino, et jubente Platone ipso, hîc, ubi multos nihil ausos fuisse miror, semel audaculus fui. Nunc lætor idem Bekkero

in mentem venisse.

εἰς πῦρ δοῦλον.... Malit Astius δούλων, si quid malle licet. TYRANNUS. P. 302. τὸ μετὰ τοῦτο ἑορταί γίγνονται.... Ordo : ἑορταί, καὶ κώμοι... καὶ τὰ τοιαῦτα πάντα γίγνονται παρ ̓ αὐτοῖς, ὧν ἂν ἔρως τύραννος....

Ρ. 304. Τί δ' ; ὅταν δὴ τὰ πατρὸς καὶ μητρὸς ἐπιλείπη.... Εκ adscriptione codicis regii, et ad normam linguæ, pro vulgato et falso, ἐπιλείποι. Sic et Bekker.

αἱ νεωσί.... Scilicet αἱ νεωςὶ δόξαι, ut mox,

Αἳ πρότερον

uv.... « Quae primùm quidem opiniones, vel phantasie.... » Pevousvos verò ex Ald. et utraque Basileensi.

Ρ. 306. τὸν ἔχοντά τε... Videtur legisse Ficinus αλόντα, judice Fachsio, Syll. lectt., p. 380.

Τὰ δὲ σμικρά.... Non male codex regius, τὰ γὰρ σμικρά. Idem ignorat deinde vocem hópez, quæ sanè abesse possit. Bekker delevit.

Οὐκοῦν ἐὰν μὲν ἑκόντες ὑπείκωσιν. Recte putat nihildeesse hic Stephanus. Nam sensus est: «< Ita, si volentes quidem cedant; sin autem.... » Neque etiam hic, ut mos est, subaudire oportet, εὖ ἔχει, ταῦτα ἔςαι.

Ρ. 308. Οὐκοῦν οὗτοί γε τοιόνδε γίγνονται.... Post Aldinam et utramque Basileensem. Emendatores, rooids. τοιοῖδε.

Κεφαλαιωσώμεθα τοίνυν. « Uno igitur verbo ostendamus hominem pessimum : is est scilicet, qualem imaginando descripsimus, qui re verâ talis sit. »

Αλλο τι οὖν ὅγε τυραννικός.... « An aliud quid igitur sit comparatione (opotótate) vir tyrannicus ad similitudinem oppressæ tyrannide civitatis, aut vir democraticus ad similitudinem democratiæ ? » Id est, an alius tyrannus, alia tyrannis, si comparentur, etc. Ms. reg. 1807, Saporizòs dé. Nihil refert. Sed idem mox innuit in margine, Ti ovv apet Trave pén modes, quod, ut optimum atque unicè verum, recepissem, si quid auctoritatis haberet ignotæ manûs emendatio.

ἀλλ ̓ εὐδαιμονίας αὖ καὶ ἀθλιότητος. Sic mss., et omnes editi ante Stephanum, qui primus addidit népe, sponte suâ, ut videtur, quoniam testimonium non attulit. Inutile quidem additamentum; nam genitivo sic absolutè posito nihil frequentius, præsertim in interrogando, de Republ., V, 8 et 16; X, 2; de Leg., V, 10; VII, 18, etc. Atque hîc, ante omnia, propter verbum zpívaY.

Ρ. 310. εἰ οὖν οἱοίμην δεῖν.... Οὖν, ut solet, sermonem redorditur pendentem ex interrogatione, Ἆρ' οὖν... ὀρθῶς ἂν προκαλοίμην.... Mox verba, καὶ ἐν αὖ τοῖς δημοσίοις κινδύνοις, , pro xaì èv autoïs, libenter scripsi, auctore Heindorfio ad Sophist., p. 432. Bekker etiam admisit.

sic,

ὡς πόλιν εἰπεῖν, << ut civitatem dicam, ut ab civitate incipiam. » Post de viro ipso, Εἰ οὖν ὅμοιος ἀνὴρ τῇ πόλει.....

Ρ. 312. εἰς ταυτὰ ταῦτα ἀποβλέπων. Vulg. εἰς ταῦτα ἀποβλ. Sed paruimus Basileensi secundæ, Platonicum morem et Fi