* AD JAC. BEN I G.

BOSSUETUM

EPISC. CONDOM.

S. P. DELPHINI

PRECEPTOREM.

In maledicum Latini carminis detra&torem.

XCVII.

UIS,BOSSUETE, furor, quis me novus impetit hoftis?
Quæ nova immeritum detonat ira caput ?

Scilicet Aufonios femper fortuna Poëtas

Obruet, & verfâ deprimet ufque rotâ?

Ecce vides, quàm dura premat fors undique Mufas,
Durâ forte tamen durior ille fuit.

Ille meum audaci laceravit carmine carmen,
Rifit & infulfis fcripta Latina jocis.
Vindictæ indulgens, quos nunquam fenfit amicos,
Imbelli fenior provocat enfe Deos.

Invocat Archilochi rabiem, infanófque furores,
Afflavit tremulum quis Deus ille fenem ?
Non Deus ille fuit: ftygios quibus uritur ignes
Crediderim, non fic blandus Apollo furit.
Demens! qui mites vocat ad certamina Musas,
Afpera virgineas pofcit in arma manus.
Illum fi calami teneat tam dira cupido,
(Nam fua funt doctis prælia docta viris.)
In mileros vates, tales exerceat iras,

Dans le même tems MonGeur de Santeul y répliqua par cette feconde Elegie qu'il adref

fa à Monfieur Boffuet alors Precepteur de Monfeigneur le Dauphin.

Et mites Elegos mitis & ipfe legat.

Otia pacis amant fcribentes docta Camœnæ ;
Quæ mulcent animos, dedecet ira Deas.
Quid me ergo rabido ore petit, Latiófque Poëtas
Infequitur numeris durior ipfe fuis?

Ah! malè tunc pereant, per me licet, optima vatum
Carmina, quis curet talia, nullus erit.
Romani fuimus, jam ingloria turba, Poëtæ,
Noftráque fub multo pulvere fcripta jacent.
Quin etiam fculpto quos olim infcripfimus aure,
Tot tituli, regum tot monumenta ruant.
Quanquam ô! Palladiæ femper florebitis Artes,
Vos modo DILPHINUS, quem docuiftis, amet.
Si faveat, Luparam penetrabimus, arma fatelles
Ponet, & ire viâ liberiore dabit.

Crescent inde Artes, crefcet decus inde Latinum,
Et fuus Antiquis reftituetur honos.
Jam lituos, & plectra, tubas, calamófque paramus
Major anhelanti perfonat ore Deus.

Et taceam, BossUBTE, tuo dum pendet ab ore
Quem fingis Regno, Regius ille puer ?
Ille meos, quos Mufa jubet tibi fcribere verfus,
Spero equidem, hos verfus, teque legente, leget.
Et nos FIRNANDOS, cui Lippia fubjicit urnam,
Nos, dum fæva tonant undique bella, legit.
Barbaries nunquam, atque vage inconftantia linguæ
Mutabit noftros, quos legis ufque, modos.
Et penetrant aulas, penetrant & limina Regum
Carmina, quin manes non fubiêre femel.
Unde tot Elyfiis nuper mala murmura campis?
Ad numeros Maues ingemuêre meos.
Pallidior vifa eft indignans CASARTS umbra,
Et GERMANICUS hinc, DROSUs & inde fugit.
Occuluit vultus magnus CATO, vincimur, inquit ;
Romaque Romanos non tulit una viros.
Scilicet illa recèns Manes defcenderat imos,
Terruerat Latios garrula Fama viras;
Rheni perdomitos LODOICO Principe fluctus
Vulgabat, numeris, docte RUÆ, tuis.
Ullam Umbræ, Manes Latii audivêre fonantem,

Ilic Gallorum non datur ore loqui.
COMMIRI Elyfiæ repetebant carmina valles,
Carmina Pindaricis æquiparanda modis.
Audierant jam PIRERIOS facra agmina cantus,
Quos dudum Flaccus credidit effe fuos.
Necnon ancipitis firmabat pectora turbæ
COSSARTI Aufoniis umbra recepta jugis.
Sed quid ego? Latias DELPHINUS amaverit Artes,
Vivemus, prohibet Musa Latina mori.

F.

LIBRO

FRANCISCI.

CARPENTARII(a)

VIR-ACADEMICI

DE ARCU TRIUMPHALI

GALLICE INSCRIBENDO.

APPLAUDIT SANTOLIUS VICTORINUS.

Ironia tam elegans ut adverfarius eâ deceptus fuerit.

XCVIII.

TERRUSRAT Titulúfque audax, nomenque Libelli,

Quotquot amant Latiâ grandè fonare tubâ.

Scilicet is primas aufus fibi pofcere partes,
Pofthabuit Francis verba latina fonis.
Vatibus Aufoniis Romana relinquere plectra
Mens erat, & pofitâ triftè filere lyrâ.
Decipimur, dixi, nec fcripta laceffere noftra,
Nec voluit noftris imperitare choris.
Ille quidem Gallus Gallorum jura tuetur,
Et Patriam meritâ laude carere vetat.
Orabat caufas Romano Tullius ore,
Laudabátque tuos, Attica lingua, fales.
Sequanides calathis Nymphæ date lilia plenis,
Veftros qui titulos afferat, ultor adest.
Veftra per hunc jam lingua fuos agnofcit honores,
Jam nihil in Latio, quo fuperetur, erit.
Dat verbis numeros, magnis dat pondera rebus,
Ecquis erit patrio nunc pudor ore loqui ?
Non jam incerta, fuas gaudet præfcribere leges,
Quas conftans ufus, quas ratióque probat.
Quippe ufu longo videas fplendefcere voces,
Puráque deterfo verba nitere fitu.

Quæ malè nata, diù sub Francâ incude reformat,
Mollit & ingratis afperiora fonis.
Ambitiofa etiam tumidæ ornamenta loquelæ
Dedidicit, puræ fimplicitatis amans.
Non illam oblectant fallentûm ludicra vocum,
Nec falibus, lepidis nec caret illa jocis.
Perpetui comites, & lucidus Ordo, Nitórque,
Et decus, & gravitas, blandus ubique Lepos.
Nil opis externa, Latii nil indiga cultûs,
Nativas fundo divite promit opes.
Paulatim Aufoniæ fic crevit gloria linguæ,
Cùm leges nondum, juráque Roma daret.
Aft ubi fe dominam agnovit, rerúmque potentem,
Graiorum excuffit libera facta jugum.

Tum pofuit certófque modos, normámque loquendi,
Et victos Latio compulit ore loqui.
Soláne tot titulis, tot Gallia clara triumphis,

Nous avons plufieurs Ouvra- des Sçavans de 1702. & M. Pelges de lui. Voyez le Journal liffon, Hift, de l'Académie.

Sermonis

Sermonis fileat pauper, egenfque fui?
Fallimur Aufonida, conftat fua gloria Gallis:
Annuimus, fas his fcribere, fafque loqui.

Et quibus hoc ftetit Imperium, lauróque fuperbos
Tot Bellatores non finet illa mori.

Quem Mars, quem domitis Rhenus modo palluit undis,
Magnanimum Regem Mufa filebit iners?
Qui potuit Regni vaftos extendere fines,
Num poterit patriis hic dare jura fonis?
Cujus voce ruit miles furiofus in hoftem,
Qui fera torpentes movit ad arma manus:
Scilicet ille fuo careat Victoris honore

Sermo, tot & laudes lingua aliena canat?
Et quos non peperit peregrina oftentet honores?
Dedecus hoc Galle vos prohibete Dex.
Certatimque omnes verborum evolvite gazas :
Et vefter tandem prodeat ille liber,

Ille liber * centum promiffus, & auctus ab annis,
Quo lucem accipient verba, decufque fuum.
Hæc folidos arcus, ftructáfque ad fidera moles
Infcribant patrio cognita verba folo.

Nam quid docta manus, quidve Artes, quidve Figuræ
Ni voces habeant marmora fculpta fuas.
Multa obluctantem captivo hîc flumine Rhenum
Cernere erit, profugas inter & arma Deas.
Mox trepidare Aquilam, Belganique pavêre Leonem,
Attonitus fculpto civis in ære legat.

Et functus bello fpectet fua prælia miles
Quàm benè tunc facti confcius ipfe fui.

Hic dum vulgus hians fcripto pendebit ab auro,
Clam me-me increpitans, hæc ego pauca loquare
Si patria afflaffent dextro me Numine Mufa,
Nunc legerer, titulos nunc legerémque meos.
Dum loquor, indignans mihi multa minatur Apollo,
Italidéfque vetant dicere plura Deæ..

Parcite, fi veftras ludendo læfimus aures
Hoc licèt invitæ fortè legetis opus.

Tomus II