Quo nos beati vivimus nunc nomine
Si litteratos inter affectat greges
Scribi; haud recufo, non meæ difpendio
Fame; latinis imperet princeps choris,
Apollinarem fponte cedo lauream.

*A D.

SANTOLIUM

LENGLETIUS

PROFESSOR REGIU S.

LXXII.

SEt piæ reparator crudite

ACRARUM pater elegantiarum

SANTOLI, citharæ, modum querelis
Tandem pone tuis: nec infidelis
Amicus tibi vivo, nec feverus.
Nec me tantus amor mei, aut cupido
Laudis tanta habuit, non poëta
Vellem ut dedecore elegans videri.
Nempe ingenția moribus inferre
Dixi exempla tibi, mihique divûm
Effe nunc opus, & viam tenere
Actutum fimilem, imminente letho.
Hoc dici mihi, non tibi decebat:
Et dixi malè, pœnitetque dicti.
Tu non indignus admonentis illam
Jamdudum ire viam incipis, relictâ
Et fublimis humo domos beatas
Pererras animo: hinc folo jacenti

*Monfieur Langlet, qui n'avoit point eu deffein d'offenfer fon ami, travailla à l'appai

fer: il le fit noblement par cette Piece & les deux fuivantes.

Rurfum redditus intimo fupremi Patris haufta finu ilicet renarras Arcana omnibus incinenda templis, Arcana.omnibus audienda fæclis. Tu dexter, fapiénfque, providúfque Quas humana vices habet propago Lucro apponere nil moraris horæ Memor præcipitis, tibi expedito Quæcunque adveniet, nec imparato Regis arbitrium fubire fummi. Stellantis tibi gens beata cœli Vati floridulas fuo coronas, Et de fidereis odora campis Jamjam ferta parant. Tibi decentes Omnis plaudere geftiunt choreas Læta virgineis caterva palmis, Formofæ fuperi ætheris puellæ. Tibi Cœlituum cohors volucris Puri nectaris in capace gemmâ Mifcent pocula, queis inebriari Fas cafto fit, & in rofa jacenti Multâ perbibere intimis amorem Dium fenfibus, & pares viciffim Refpondere animo liquente flammas. Huc fpe tendis, & huc iter caduca, SANTOLI, acceleras per afpra vitæ : Et fpes illa quidem tibi, mihíque Spes hæc eft, via non tamen peracta eft. Nec ullus labor, aut pericla nobis Ulla jam fubeunda non fuperfunt. Viden' fraudibus, artibúfque mille Ut circumvolitet nigrantis aulæ Infœlix populus, nec arma nobis Quà vi, quave dolo movere ceflet? Viden'vatibus ut venena in aureis Propinant pateris, venena melle Mixta lethifero? Hoc fimul bibêre, Vates, & facer, & profanus, imo Virus pectore glifcit, improbófque Flatus excitat, unde mens tumefcit,

Nec jam turgidula infolente faftu
Anguftå potis eft fubire portâ,
Qua regnis aditus patet fupernis.
Namque eft fpiritus omnibus poëtis
Inflari facilis. Volunt poëtæ
Nugas effe aliquid fuas putari.
Et fupercilio ambulant fuperbo,
Et plaudi cupiant fibi poëtæ.
Nec fupercilio tamen fuperbo,
Nec mortali emitur perenne plaufu
Cœleftûm decus. Itur ad beatos
Contemptúque fui, & levantis auræ.
Ergo Mufa vale facra, & profana,
Et lyra, & calami valete dulces,
Altum ponere fpiritum canendo
Si non Mufa finit facra, & profana :
Si non pectora detumere cantu
Et lyra, & calami finuut loquaces.
Obfcuro potiùs mihi exigatur
Vita quod fupereft laboriofa.
Sit ingloria mi fenecta, meque
Dies ultimus occupet latentem,
Dum lætis Superûm choris refignet.
Illic magniloquo licebit ore,
SANTOLI, varium explicare carmen,
Et pulchra benè laude gloriari.
Illic porticibus melos fub amplis,
Omni Cœlituum aflonante cœtu,
Evo grande fonare fempiterno.

Nil hactenus legi, quod Chriftianam pietatem magis redoleat, & Latinè fcripfit, & Chriftiand fapuit Profef for Regius.

A D

SANTOLIUM

VICTORINUM.

Quòd cælefti calamo in fcribendis verfibus

útatur.

LXXII.

FACTUM mihi non malè, ô facetum,
SANTOLI, pariter, gravemque ïambum,
Quem mi pro Hendecafyllabo reponis?
Hac mercede juvat tibi jocosam
Noftro carmine concitaffe bilem.
Nec me poeniteat lepore fparfum
Et mero fale provocaffe ïambum,
Quem GERBASIus ille nofter, ille
Noftrarum bonus elegantiarum
Et laudator, & æftimator idem
Ut legit femel, ac femel relegit,
Vitas Colicolum tibi volucres
Rifit porrigere illicò beatis
Pennas ex humeris venuftiores,
Queis tractus liquidos vehare fupra,
Et facrum fibi, cæterifque divis
Jam Sacer facias Poëta carmen.
Ergo par Superis modo ambulare,
Et noctes poteris, diefque totos
SANTOLI, terere ufque fcriptitando.
Quando penna tibi Sacro Poëtæ
Dudum, & pennigeris choris amico
Cali munere defutura numquam eft.
Immò & literulis licebit aureis
Pulchrum, fi lubet, exarare carmen.
Alis nam fimul ut voles corufcis

Temus 11.

E

Deftringet fupera Minister aulæ
Is, qui te & calamo aureo beavit,
Auri particulas fupermicantis:
Illa rotibus ætheris benigni
Dilute fluidumque, lucidumque
Pennæ fufficient tuæ liquorem.
Chartas quinetiam benè expolitas
Fors de fidereis tibi officinis
Præpes Aligerûm offeret caterva,
Ne facrum fuperis melos canenti
Quid mortale ftylum inquinet Poëtæ.
Et jam, ut fumma notes, & ima chartæ
Scribendo, ut folia ampla, marginefque,
Et totas celer impleas pagellas,

Non unquam eft liquor ille defuturus
De rivo Superûm fluens perenni:
Non unquam tibi defutura charta eft,
Quam præpes Superûm offeret caterva.
Quare, ô, ne ftatuas pio labori
Modum, quod malè nuper admonebam :
Neve carminibus fonare ceffes
Cœleftis decus inclytum Senatus.
Pennâ, dum licet, infolente, & altis
Demifsâ utere fedibus Piotum.
Scribe fanus, & æger, & fuprema
Scribentem occupet hora, quæ beatos
Inter Cœlituum Choros reponat.