Quo nos beati vivimus nunc nomine Si litteratos inter affectat greges Scribi; haud recufo, non meæ difpendio Fame; latinis imperet princeps choris, Apollinarem fponte cedo lauream.
SEt piæ reparator crudite
ACRARUM pater elegantiarum
SANTOLI, citharæ, modum querelis Tandem pone tuis: nec infidelis Amicus tibi vivo, nec feverus. Nec me tantus amor mei, aut cupido Laudis tanta habuit, non poëta Vellem ut dedecore elegans videri. Nempe ingenția moribus inferre Dixi exempla tibi, mihique divûm Effe nunc opus, & viam tenere Actutum fimilem, imminente letho. Hoc dici mihi, non tibi decebat: Et dixi malè, pœnitetque dicti. Tu non indignus admonentis illam Jamdudum ire viam incipis, relictâ Et fublimis humo domos beatas Pererras animo: hinc folo jacenti
*Monfieur Langlet, qui n'avoit point eu deffein d'offenfer fon ami, travailla à l'appai
fer: il le fit noblement par cette Piece & les deux fuivantes.
Rurfum redditus intimo fupremi Patris haufta finu ilicet renarras Arcana omnibus incinenda templis, Arcana.omnibus audienda fæclis. Tu dexter, fapiénfque, providúfque Quas humana vices habet propago Lucro apponere nil moraris horæ Memor præcipitis, tibi expedito Quæcunque adveniet, nec imparato Regis arbitrium fubire fummi. Stellantis tibi gens beata cœli Vati floridulas fuo coronas, Et de fidereis odora campis Jamjam ferta parant. Tibi decentes Omnis plaudere geftiunt choreas Læta virgineis caterva palmis, Formofæ fuperi ætheris puellæ. Tibi Cœlituum cohors volucris Puri nectaris in capace gemmâ Mifcent pocula, queis inebriari Fas cafto fit, & in rofa jacenti Multâ perbibere intimis amorem Dium fenfibus, & pares viciffim Refpondere animo liquente flammas. Huc fpe tendis, & huc iter caduca, SANTOLI, acceleras per afpra vitæ : Et fpes illa quidem tibi, mihíque Spes hæc eft, via non tamen peracta eft. Nec ullus labor, aut pericla nobis Ulla jam fubeunda non fuperfunt. Viden' fraudibus, artibúfque mille Ut circumvolitet nigrantis aulæ Infœlix populus, nec arma nobis Quà vi, quave dolo movere ceflet? Viden'vatibus ut venena in aureis Propinant pateris, venena melle Mixta lethifero? Hoc fimul bibêre, Vates, & facer, & profanus, imo Virus pectore glifcit, improbófque Flatus excitat, unde mens tumefcit,
Nec jam turgidula infolente faftu Anguftå potis eft fubire portâ, Qua regnis aditus patet fupernis. Namque eft fpiritus omnibus poëtis Inflari facilis. Volunt poëtæ Nugas effe aliquid fuas putari. Et fupercilio ambulant fuperbo, Et plaudi cupiant fibi poëtæ. Nec fupercilio tamen fuperbo, Nec mortali emitur perenne plaufu Cœleftûm decus. Itur ad beatos Contemptúque fui, & levantis auræ. Ergo Mufa vale facra, & profana, Et lyra, & calami valete dulces, Altum ponere fpiritum canendo Si non Mufa finit facra, & profana : Si non pectora detumere cantu Et lyra, & calami finuut loquaces. Obfcuro potiùs mihi exigatur Vita quod fupereft laboriofa. Sit ingloria mi fenecta, meque Dies ultimus occupet latentem, Dum lætis Superûm choris refignet. Illic magniloquo licebit ore, SANTOLI, varium explicare carmen, Et pulchra benè laude gloriari. Illic porticibus melos fub amplis, Omni Cœlituum aflonante cœtu, Evo grande fonare fempiterno.
Nil hactenus legi, quod Chriftianam pietatem magis redoleat, & Latinè fcripfit, & Chriftiand fapuit Profef for Regius.
SANTOLIUM
VICTORINUM.
Quòd cælefti calamo in fcribendis verfibus
FACTUM mihi non malè, ô facetum, SANTOLI, pariter, gravemque ïambum, Quem mi pro Hendecafyllabo reponis? Hac mercede juvat tibi jocosam Noftro carmine concitaffe bilem. Nec me poeniteat lepore fparfum Et mero fale provocaffe ïambum, Quem GERBASIus ille nofter, ille Noftrarum bonus elegantiarum Et laudator, & æftimator idem Ut legit femel, ac femel relegit, Vitas Colicolum tibi volucres Rifit porrigere illicò beatis Pennas ex humeris venuftiores, Queis tractus liquidos vehare fupra, Et facrum fibi, cæterifque divis Jam Sacer facias Poëta carmen. Ergo par Superis modo ambulare, Et noctes poteris, diefque totos SANTOLI, terere ufque fcriptitando. Quando penna tibi Sacro Poëtæ Dudum, & pennigeris choris amico Cali munere defutura numquam eft. Immò & literulis licebit aureis Pulchrum, fi lubet, exarare carmen. Alis nam fimul ut voles corufcis
Deftringet fupera Minister aulæ Is, qui te & calamo aureo beavit, Auri particulas fupermicantis: Illa rotibus ætheris benigni Dilute fluidumque, lucidumque Pennæ fufficient tuæ liquorem. Chartas quinetiam benè expolitas Fors de fidereis tibi officinis Præpes Aligerûm offeret caterva, Ne facrum fuperis melos canenti Quid mortale ftylum inquinet Poëtæ. Et jam, ut fumma notes, & ima chartæ Scribendo, ut folia ampla, marginefque, Et totas celer impleas pagellas,
Non unquam eft liquor ille defuturus De rivo Superûm fluens perenni: Non unquam tibi defutura charta eft, Quam præpes Superûm offeret caterva. Quare, ô, ne ftatuas pio labori Modum, quod malè nuper admonebam : Neve carminibus fonare ceffes Cœleftis decus inclytum Senatus. Pennâ, dum licet, infolente, & altis Demifsâ utere fedibus Piotum. Scribe fanus, & æger, & fuprema Scribentem occupet hora, quæ beatos Inter Cœlituum Choros reponat.
« PrécédentContinuer » |