AD SERIA

SANTOLII

VICTORINI

RESPONSIO.

LXXII.

J

Aм quæ

feria de tuis Iambis

Obfervata mihi fuere dicam,
SANTOLI, Hendecafyllabofque noftros
Purgare aggrediar tibi haud ferenti
Vatem Pierii gregis profanum
Sacro flagitium exprobrare Vati.
Non eft fagitium tamen, fcelufve,
Indulgere modis perenne Sacris.
Non eft flagitium pio labori
Modum non pofuiffe, quod fevero
Ais carmine me tibi exprobraffe.
Eft hoc flagitium Sacro Poëtæ,
Cum divina canit, fuperba faftu
Corda tollere, mens licet ferente
Sursum plena Deo ambulet per aftra,
Quod te haud carmine nupero admonebam,
Verùm, hoc qui faceret, Sacrum Poëtam
Profanúmque, mihi nec ipfe vano
Parcebam, & cupido levantis auræ.
Non eft flagitium, fcelúfve honefta
Frontis canities, decenfque ruga,
Nec fenecta Sacro indecens Poëtæ.
Non eft flagitium fcelúfve dignum
Iftâ, quam nimiùm integras, querelâ,
Non ingentia moribus referre
Coleftum decora. Eft bonis Olympo
Tentanda omnibus improbo labore,

Et magnis via paffibus tenenda,

Juvat fumma fequi. Hoc modò fcientem,
SANTOLI, mihi mens fuit monere,
Et grandem magis incitare greffum.
Nunc factis opus effe prædicavi:
Nempe ingentibus, & quibus priorem
Divům præcipui tulere palmam.
Non fum, crede mihi, procace linguâ :
Non fum dedecorum exprobrator audax,
Qualem me facis, & vocas, minaces
Dum feroculus evibras Iambos.
Sum vanus, levis, atque venditator:
Meo velificatus ipfe honori,

Amo utrafque mihi intumere buccas
Verfus dum recito meos amicis
Complaudentibus in frequente cœtu.
Amo frigidulos nimis Poëtas,
Odi magniloquos nimis Poëtas.
Sum Vates grege de profano, & alta
Viam ad fidera nefcius tenere,

Quâ grandire gradum ipfe non remittis.
Sum quodcumque voles mihi imputare,
Dum ne fim, quod ais,, procace Vates
Linguâ, & dedecorum exprobrator audax.
Quare aut Hendecafyllabos trecentos
Expecta, aut animum incitatiorem
Paulum comprime. Non decet Poëtæ
Iracunda Sacro æftuare corda.

Nec, fi qua exciderit jocanti amico,
Aut non tempore, non loco, admonenti,
Vox haud mollis, & haud fatis placere
Opportuna, truci ftatim neceffe eft
Frâ furgere, & expedire lambos
In lenem Hendecafyllabum feroces.
Amicis licet invicem jocari,

Et docti grave tædium laboris
Fas quandoque hilari levare dicto:
Cui fi tetricus, & feverus alter
Refpondere pari neget cavillo,
Sint leves potiùs procul cavilli,

Quàm vox diffociet jocofa amicos.
Ite ergo Hendecafyllabi, feroce
NiSANTOLIus abftinetque Iambo,
Refumitque animum benigniorem."
Meus dummodò non amare ceffet
Me SANTOLI us, abdico Poëtam.
Eternum Hendecafyllabos valere,
Eternum jubeo valere Mufas :
Ne, qui, vivida dum calet juventus,
Et dici renui Poëta, & effe,
Senex continuò Poëta fiam.
Nimis denique ne Poëta fiam,

Hic plectrum, & cytharam volens resigno.

LENGLETIUS.

* AD

JOAN. COMMIRIUM S. J.

LXXIII.

MIRIS Amicum plectis, & crucias modis,

Amice, pœnas cur ego immeritus luam ?
Aut mitte verfus, quos Apollo prædicat,
Aut mitte reftem, me pudet jam vivere.
Actum eft, peribo. Ni meis refpondeas
Bonus petitis; non procul à me Sequana
Undis abundat, eft profundus alveus.
Hæc verba recoquas mente; poftremus dies
Poftrema juffit fcribere ad te carmina.

* Le Pere Commire Jefuite, qui travailloit à une Infcription fur la prife de Namur par le Roi Louis XIV. fut fâché contreM. de Santeul de ce qu'il en avoit donné une fur le même fujet :il rompit avec lui & ceffa de lui envoyer fes Ouvrages.

C'eft dequoi le plaint Monfieur de Santeul dans ces Vers & il mande au Pere Commire que s'il ne lui envoye fes Vers, il va fe noyer.

J'ai parlé du P. Commire page so, note («)

* COM MIRIUS

M

AD SANTOLIUM

retorquet mißos verfus iifdem verbis
inchoantes & definentes.

IRIS tueris facinus indignum modis,
Amice, peccas, vis tamen pœnas luam,
Aut talis efto lingua qualem pradicat,
Aut odio aperto difce mecum vivere.
Actum meo de amore, ni refpondeas.
Bonus poëta es: teque ovantem Sequana,
Undifque Ligeris portat ingens alveus.
Hac decora nullus ut tibi imminuat dies,
Postrema dele fcriptà Regi Carmina.

* Le Pere Commire répond de commerce avec lui, s'il ne par ces Vers à Monfieur de San

fupprime fon inscription,

teul qu'il ne veut plus avoir

*SANTOLII VICTORINI

A

SUB AQUIS EXTINCTI

UMBRA REDUX.

AD JOAN. COMMIRIUM S. J.

IRONI A.

L X X I V..

D flygias tandem defcendi naufragus undas,
Sequanicis Vates qui modo merfus aquis.

* Monfieur de Santeul ne pouvant accepter la propofitron, fe determine à fuppofer qu'il a pris le parti de fe noyer,

& que fon ombre craignantencore la fureur du Jefuite, lui demande grace.

Undarum nunc ludibrium, data pifcibus efca
Littore corpus iners, & fine honore jacet.
Admiffo merui tales pro crimine poenas
Mortis caufa meæ, proh dolor! ipfe fui.
Aonios fontes, nec jam potare licebit
Quæ toties haufi flumina plena Deo.
Nec pofthac te, audire, tuófque edifcere verfus,
COMMIRI, Aufonii luxque, decúfque chori.
Nec mihi fas, quando facras operaris ad aras,
Afpicere afflatum te propiore Deo.

Hæc, quam fuftinco gravis eft, fed debita pœna :
Eft aliquid, quod me torquet, amice, magis.
Scilicet ante oculos tua femper oberrat imago,
Me cruciat miris, poft mea fata, modis.
Increpitat; calamumque tenens mihi multa minatur
Nec fatis eft, dixit, te periifle femel.

Si terris tibi reftat adhuc vel nominis umbra,
Hanc perimam ; poenas tu mihi, ftulte, dabis.
Exprobrat ingratum facinus, quò triftius ullum
Haud fuit; ultores pofcit in arma Deos.
Credideram, quando occubui crudelibus undis,
Me tam crudeli morte piaffe fcelus:

Sed fcelus eft, quod non luftralibus abluat undis
Sequana, & immenfi non lavet unda Maris.
Audite, ô feri, criménque horrete nepotes,
Scribere quod refugit mens, trepidátque manus.
Nuper ego ornandâ pro Regis imagine Vates,
Hæc duo fculptori carmina fortè dedi.
Vicit inacceffis confifas rupibus arces;

Miraris? per Rhenum hic fibi fecit iter.

Hinc morior; decus unde mihi, Regique parabam,
Demens hinc mifero mors mihi certa venit.
Condideram iratis ex tempore carmina Mufis,
Carmina, quæ lachrymis funt abolenda meis.
Indignata meos verfus muta æra recufant,
Sculptorífque negant, decipiuntque manus.
Nil nifi divinum debent infculpere vates,
COMMIRO & Mufis non placuiffe nefas.
Tunc me Mufæ omnes, etiam te judice fontem
Devovère neci ; ftatque juvatque mori.