Vos Clarii montes, Latiis facra templa Camoenis
Non, ego non pofthac Numina veftra colam.
Jamque vale FRAGUERE, vale, mea cura, JovIN CL
Tuque BUHURSI, oculis charior ipfe meis:
Undique dum refonant longis ululatibus antra,
Quænam, mente agito, mors fubeunda foret.
Me flammis alii, damnant me fluctibus illi,
Crimina nam flammis, namque piantur aquis
Tum facram avellant cano de vertice laurum,
SANTOLII vertunt nomen in opprobrium.
Calvitio informem, & nudum rifere Poëtam,
Turba TARILLONUM, turba faceta jocis.
Se-fe inter quando hæc agitant, clam flumen in imun
Me mifi, propior fcilicet amnis erat ;
Sequanides Nymphæ vatem flevêre sub antris,
Indignanfque pater Sequana vertit aquas.
Siftere quàm fluctus voluiffet! & imperat undis
Nequicquam; imperio furdior unda fuit.
Sic fatum implevi, tibi plectra, Iyráfque repono;
Et quibus accendis Martia corda, tubas.
Te fcribente, fcelus meditari & fcribere verfus,
Scripfit, mox pœnas Mufa proterva dedit.
COMMIRI divinum, & non imitabile carmen,
Aufa eft flebilibus dilacerare modis.
Invideat nemo Latii fermonis honores,
In te fe fe omnis lingua Latina probat.
Quid me ergo infequeris Parnaffi maximus ultor
Non uno armatus carmine, terribilis?
Tecum mille trahis peditéfque, equitéfque figuras,
Ad nutum dociles, & tua juffa obeunt.
Fatiferos verfus, & fefquipedalia verba,
Horribiléfque fonos fub ditione tenes.
Stant vocum galeatæ acies, jamjamque paratæ
Irruere, imprudens te quis in arma vocet.
Quot ftrages! quæ bella ! fuis adverbia verbis
Si jungas, vix me Tartara nigra tegent.
Quod fi fortè graves jacias iratus iambos,
Bis moriar, nec erit fat periille femel.
Finieram; dudum ille preces placabilis audit,
Et calamum frangit, quô periturus eram.

Mox

Mox mea, quæ ripâ collegerat, offa fepulcro
Condidit, hoc fcripfit carmen amica manus:
Qui Vatem egregium demens in bella vocavit,
Hic fitus est, merfus flumine, SANTOLIUS.

*

*COMMIRIUS S. J.

SANTOLIO SU O.

CUR

L XXIV.

UR me querelis, SANTOLI, vexas tuis,
Nullius errati reum ?

Nifi fortè grandis inftar errati putas,
Quòd te colóque, & diligo.

Quòd ingenî vim laudo, mores candidos.
Animumque fuci nefcium,

Salefque puros, dignáque Augufti aureo
Quæ fundis ævo carmina.
Hæc miror in te cuncta, nec fileo invidus,
Sed voce clara prædico.
Ode illa teftis, laude quæ gravis tuâ,
Et Dithyrambos, & trucem

MARESII iram, non fine ipfius probro
Devolvit in noftrum caput.

Quare queri defifte, & hanc fententiam
Alto reconde pectore:
Quifquis nimis veretur, ut ametur,
Is dignum amari fe negat.

* Le P. Commire diffimula pour un tems la peine que lui caufoit cette raillerie, & y repondit doucement par ces

probis

Vers; mais il lui gardoit le Liaguarium qui se trouve dans ce Recueil.

Tomus 11.

F

* IN VOTIVA TABELLA

AD DEM D. GENOVEFE, Picus fraudulenter conqueritur.

EX AL BO

SANTOLIUS NIGER

AD CL. BOSC URBI PRÆFECTUM.

H

L X X V.

Uc Pietas, huc Relligio, vos quotquot Olympi
Incolitis fuperas, regna beata, domos.
Si quid ego merui, præconi occurrite veftro,
Ludimur; hoc ludo luditur ipfe Deus.
Augufto in templo pendent ubi mille clientûm
Munera, placando munera (a) digna Deo :
Pictus in opprobrium nigro deformis amictu

Monftror, & exutus veftis honore meæ.
(b) Quo factum fit confilio mihi dicite, non eft
Conveniens niveis moribus ille color.
Sacra inter pompæ folemnia texere fraudes

Non licet, hinc fraudum non procul ultor abest.

En 1694. la France menacée d'une famine, obtint du Ciel l'abondance après avoir employé les prieres de Sainte Genevieve.M.deSanteul fit l'Epigramme cottée CXVI. de re Recueil, & la ville de Paris of frit un tableau où Monfieur du Bofc, Prévôt des Marchands & les Echevins font représentés. Le Portrait de Monfieur de Santeul y étoit auffi en fon habit de Chanoine Regulier de Saint Victor. Les Religieux de

Sainte Genevieve ne voulurent point le fouffrir, & obtinrent qu'au moins, il ne feroit pas en habit blanc. Monfieur de Santeal par fes Vers en fait fa plainte à Monfieur le Prévôt des Marchands.

Je marquerai les differentes leçons tirées de l'édition que Benard a donnée.

(a) Digna.) aliter, grata. (b) Aliter, Tanti caufam odii, fi noftis, dicite; non eft.

Votivæ fcelus eft apponere falfa tabellæ,

Spirat ubi fuci nescia Relligio.

Prætor ubi, (a) magnæque Urbis pars magna, Quirites,
Dum fitiunt (b) fegetes, Te, GENOVEFA, Vocant.
Annuis, & (c) fubitò nubes rumpuntur, & imber
Nubibus effractis juffus in arva ruit.

Spes redit agricolis, fpes civibus, ipfáque Tellus
Mirata eft fruges luxuriofa fuas.

(d) Fro dono accepto memores, tibi debita folvunt
Vota, dat obfequii pignora quifque fui.
Me permixtum illis fubluftri noctis in umbrâ

Ut vidi, obftupui: vix mihi notus eram.
Quantùm à me mutatus! erat non ampliùs ille

Ingenuus veftis candor, honorque mex. O Superi! exclamo, quæ deturpavit amictus, Illa audax fuerit, trux, inimica manus? Non bene, qui (e) nivcos pennarum oftentat honores, Nigrantem in corvum vertitur albus olor.

Non potuit Pictor veftis violare nitorem,

Prætor & Ædiles hâc quoque fraude carent.
(f) Nec crimen potuit Pietas fuadere, nec aufa
Fallere quæ nefcit, candida Simplicitas.
(g) Vos neque Coelicola Vatem puniftis amicum,
Qui veftro afflatus numine facra canit.
Hoc totum eft Livoris opus, qui fplendida lucis

Tam puræ haud patiens fulgura nube premit.
Dat varios vultus, dat nomina falfa, colorefque,
Et vera obfcuris celat imaginibus.

Apponit larvas, confundit, & omnia foedat,

Fraudis amans (b) noctes fpargit ubique fuas.
Ne, GENOVEFA, finas fœdari impunè colorem
Virgineum, Virgo es, te decet ille color.
Nos etiam, qui te fequimur, Patrona, volentes,

(a) Magnæque, &c.] al. Patriæque Patres ubi poplite flexo.

(6) Segetes, ]al, agri. (c) Subito nubes ] al. Nubes fubito.

(d) Pro dono accepto ] al.

Muneris accepti.
(e) Niveos] al. puros.
(f) Ifte & fequens Versus non
leguntur.

(e) Vos neque] al. Nec vos. (b) No&tes.. fuas] al. noctem.. fuain.

Tu (a) cuftos noftri, præfidiumque gregis. (b) Is malè te pingat, fi te, quas ruftica Virgo Olim pafcebas, non comitentur oves.

() Quis pharetram, divo quis fpicula demat Amori, (d) Cafta quibus figit corda pudicus Amor? Solus ego patiar fpoliari infignibus illis, Virgineos inter queis licet ire choros ?

Ah! me redde mihi, vefti quoque redde colorem,

Fac in SANTOLIO nofcere SANTOLIU M. (e) Quando fuum rebus nox abftulit atra colorem Mox redeunte die redditur ille color.

Quod pofco, facile eft, facilis concede quod opto,
Cùm bona fis, tanti non èrit ille favor.
(f) Velleris ille color folitus placare furores
Me quibus accenfum defipuiffe ferunt.
Sæpius afflabat blandum Virtutis amorem.

Veftis ad afpectum, mitis ut agnus eram. Non dicam, quibus & titulis fis noftra, Tuique (g) Jure pari fimus, te meminifle juvet. VICTORINA parens (b) olim tibi docta Magiftros (i) Mifit, Virgo, tuæ lumina prima domûs. Et fixit leges, dedit & præcepta, pioque

Frænari indociles fubdidit illa jugo.

(k) Illa tuos mores formavit, & integra normam
Tum benè vivendi prima magiftra dedit.
Degeneres Nati dubitant agnofcere Matrem ;
(1) Unde illis omnis gloria, & omne decus.

(a) Cuftos noftri] al. Noftri cuftos.

(6) Is male te pingat,) aliter. Tu male pingaris.

(c) 1ste Verfus & fequens fic
leguntur:
Alas quis puero, quis tela, &
demat Amori,

Sacras,
cafta, faces?
(d) Fac] al. Des.
(e) Ifte&fequens Verfus non

unde ardent pectora

leguntur.

If Ifte Verfus & tres fequen.

tes non leguntur.

(g) Jure pari fimus,] aliter Nos fimus: memini,

(b) Olim] al. mifit. (i) Mifit, al. Hi funt; (k) Illa tuos mores formavit, ] al. Et mores lapfos reparavit.

(1) Loco hujus verfus & duo fequentium ifti leguntur: Nunc pudor eft illis, quod fuit ante decus ?

Hugonem impunè, & temnent impunè Richardum