Images de page
PDF
ePub

Fortuna; pudet ire, diu quò fara vocabant.
Quæ fuerant hac læta tenùs, vertuntur acerbos
In gemitus: fæpe immeritum me tempore ab illo
Infequitur durus fpreta ob mandata Palamon.
Debueram ex illo, fi mens non vana fuiflet,
Augurio fapere; at quid non fperare licebat?
Carminibus potui durum qui Alectere Ditem,
Crudeles etiam placare Palamonis iras
Sperabam, quantò durus magis ipfe Palamon?
Quin & opem ruris dominus fpondebat amicam;
Sed me infoelicem haud melior fortuna revifit.
Nam latitans fylvâ in mediâ malè callidus auceps
Incautas volucres meditor dum fallere vifco;
Me pennata cohors latitantem vidit in ulmo,
Vidit & infidias, & me delufit hiantem:
Vicina iratus tum me ad vivaria vertens
Non fic effugient, dixi, mea retia pifces,
Retia ter jeci prædâ prope lætus opimâ,
Subdola ter capti ruperunt retia pifces.
Quid faciam toties voto deceptus inani?
Omnes fubduxi malè-tutis pifcibus undas,
Et tandem inviti venêre ad retia pifces:
Haud impunè tamen; me nudus fcilicet urnâ
Increpuit Deus ; & nude fub litore Nymphæ.

* AD

CL. PELETERIUM,

REGNI ADMINISTRUM

IN VILLA SUA RUSTICANTEM. Santolius Victorinus fe relictum ab eo fuiffe queritur.

LXXVIII.

LUGBT Valles, flete Solitudines:
Turbate veftris queftibus filentia;
Et canere doctæ, nata gens fylvis, aves,
Lamenta, flebilefque voces rumpite;
Tractuque longo confite vos arbores,
Errante fluctu quas rigat præterfluens,
Intrare quando geftit urbem Sequana,
Siccos, inertes, frondibus nudos fuis
Porrigite ramos, & feraces vitibus
Valete colles, & meo quæ non femel
Cantu fonaftis læta quondam litora,
Jam deftituta amabili folatio,

Ululate, gemite, flete vos, & plangite:
Non audietis amplius SANTOLIUM.
Noftris Camoenis qui favebat optimus,
Jam nunc finifter vix meas nugas amat
Rei Minifter Gallicæ PELTERIUS.
Hic ille pofitis dum vacat negotiis,
Suique ruris blanda captans otia
Legit Poëtas: me legebat, & meos

* Claude le Pelletier Mini- de Santeul dans ces vers fe ftre d'Etat avoit mené à fa terre de Villeneuve Meffieurs Rollin & Herfant perfonnages d'un grand merite. Monfieur

plaint de n'être point de la Compagnie, & de n'être plus dans la même faveur comme auparavant.

Ad aftra verfus efferebat approbans;
Præfectus urbi litteris quos aureis
Sculpfit legendos, urbis in magum decus.
Mihi inde nomen. Nam latini carminis
Vim fentit, interdum fcit etiam & fcribere.
Si rufticatur, rufticantur & fimul
Comites Camœnæ. Quas amavit vel puer,
Et juvenis Artes, Vir, Senex, non deferet.
Unde ergo mentis tam fubita mutatio ?
ROLLINE, gentis ample litterariæ
Dominator, aditus nempe folus occupas;
Solus latinè fcribis, & folus fapis,
l'lacere fcriptis non tibi foret fatis,
Si non placeres candidis & moribus;
Utrumque paucis Diî dedêre vatibus.

Vetus Poëta, danda fi dictis fides,
Enervis, & iners defipit SANTOLIUS.
Lyram ille fenior tractar imbelli manu
Inflare nec par pulmo jam valet tubam.
Hoc eft olorum, trifte quos fenium premit,
Fato fub ipfo dulciùs ut illi canant.
Senibus poëtis non idem illud contigit
Hebefcit animus, dum ligatus frigore
Sanguis furorem mentis infanæ tulit;
Si docta fcripfi, doctus hæc fcripfit furor.
Ita eft, Amice, fuimus, & meæ mifer
Famæ fuperftes vivo: pars
melior mei
Interiit animus, factus ipfe fabula.
Severa leges, tranfgredi quas non licet,
Natura fixit, tempus eft rebus fuum.

Non fernper annus floret, & gelu potens
Hyems fub altis nivibus æftatem ligat.
Non le reperit, & horret, & fe-fe ftupet
Hirfuta tellus, læta vernis folibus
Quæ flore nuper fe coronabat fuo.
Tibi relinquo, dedecet me jam fenem,
Apollinarem, quâ fuperbis, lauream.
Fretus juventâ, montis advolans jugum,
Quas non Poëtis arbiter leges dabis?

Quis plectra? quis tubam, & chelym vellet manu?

ROLLINI, gentis ample litteraria
Dominator, imples juftiùs meas vices.
Me depulifti. Fruere. Num vacat mihi

Locus fecundo? Non. Prohibet HERS ANN IUS.
Lugete Valles, flete Solitudines.

A D

CAROLUM ROLLINUM,

ACADEMIE PARISIENSIS

AMPLISSIMUM RECTOREM.

Appendix ad præcedentem querimoniam.
L X X V III.

UOD, ROLLIN E, tibi conceffos nuper honores
Æmulus invideam, tollis ad astra caput.

Hanc, ego crediderim, tua fecit maxima virtus
Invidiam, meritis nafcitur illa tuis.

Tu mihi, quàm meliùs, dum Regum è fanguine Princeps
CONDEus pluris me facit, invideas.

[blocks in formation]

Uм fabulantur, multa de me garriunt

Docando, amici, nempe me injuftè queri

* Monfieur l'Abbé Teftu de l'Académie Françoife, & Au

teur des Stances Chrétiennes s'étoit retiré dans la Maison de

[ocr errors]

Hominis politi qui caream frequentiâ;
Quippe ille nuper, dum faluti confulit
Vitæ beatæ cupidus, æternis fua
Longè antè fata poffit ut bonis frui,
Seceflit intra fepta tranquille domûs,
Ubi liber animus res caducas deferens
Sibique totus & Deo totus vacet.

Validis Sodales his ferè rationibus
Me conquerentem de viro tali, improbant.
Majora & addunt, ut querelæ fit modus,
Aures quietas nam fatigo, nec domus
Refonare ceflat frivolis fermonibus;
Et fic perurgent; quifque pro arbitrio, fuâ
Et lege vivit, quifque juris eft fui:
Non ille vivit, qui fibi non vixerit.
Quin & profunda nocte qui latet Deus,
Se retegit omnis alta per filentia.
Torrens, inundet qua beatos Gloria

Tacitus, revolvit ; munus hoc paucis datum eft,
Silente ftrepitu, mentis in facrario

qua

brevis

Eterna qua ftant cogitare, 6
Mox hora rapiet vana terris gaudia.
Illo beatus ergo vivat munere
Hic nofter hofpes, quo fuperbit hofpite
Augufta femper, facra VICTORI domus.
Ego fic Amicis multa me increpantibus,
Paucis rependo. Definam numquam queri
Hominis politi quòd caream frequentiâ.
Ille ille præfens, ceû mihi Sol proximus
Se nube velat, ille qui folus meas
Fugare tenebras poterat, & quod pejus eft,
Queri negarur, damnor; & vivo mifer?

S. Victor. Monfieur de Santeul le cherchoit toûjours, & comme il ne pouvoit jamais le joindre, il s'en plaignit par

cette Piece de Vers, qui contiennent une louange fort delicate.

« PrécédentContinuer »