Images de page
PDF
ePub

*IN PAMPHILIONEM, JOCOSA POETÆ INDIGNATIO.

T

L X X X.

ER binis invectus equis, qui nuper in Urbem,
Ibat ovans, magnâ peditum comitante catervâ,
Pendulus è ligno, & curfu fuccuffus equorum
Ecce trahebatur Rhede poft terga, Poëta.
Dum fæviret Hyems, Borex intractabilis aura
Et fureret, fimul & ruerent de nubibus imbres.
Quà regeret greffus per mille obliqua viarum,
Infœlix, anceps & ad hæc extrema redactus,
Effufis qui tunc ibat fine more quadrigis,
Arripuit currum, nox atra obftabat eunti.
Hâc horâ quàm dura fuit fortuna Poëtæ !
Cui Mufæ applaudunt omnes, qui tollit ad aftra
Emeritum caput, infulfæ fit fabula turbæ,
Dum qui Tellerio fe natum è fanguine jactat,
Ore niger, fermone dicax, vultuque finifter
Totus Pamphilio curru interiore fedebat.

* Monfieur de Santoul rencontrant fur le chemin de Verfailles, Monfieur l'Abbé Longuet parent de Monfieur le Chancelier le Tellier, qui en revenoit dans fon équipage ne douta pas d'y trouver place & fe crut hors d'inquiétude. Il revenoit à pié de campagne : le jour baiffoit, & le tems étoit affreux: il demanda place; elle lui fut refufée. Que faire ? las, fatigué, ne pouvant plus marcher,il monta derriere le caroffe, & arrivé mouillé, crotté,

tout défiguré, il fe rendit dans cet état à S. Victor, alla trouver Monfieur le Prefident de Bailleul, qui y demeuroit, lui raconta fon avanture; & lui communiqua les Vers que fa colere lui avoit dictés. Il y avoit un diftique très violent in Pamphilionem, & une Satire plus longue, qu'on lui confeilla de tourner en plaifanterie: ce qui l'engagea à ajouter les neuf derniers Vers de cette Piece & de mettre pour titre Joco fa Poŝta indignatio.

Sic Mufæ opprobriis noftros penfatis honores?
Hujus ad afpectum fceleris fibi conícia Luna
Occuluit rutilos atiâ caligine vultus ;

Nec tulit hoc facinus, fortem indignatus iniquam,
Alipedem tunc folvit equum, & fervavit Apollo
Irrifum, turpíque luto foedum ora Poëtam;
Mox in BALLIOLI Vicina Palatia duxit.
Mufæ aderant, certatim omnes fuccurrere vati,
Hunc largo recreare foco, & ficcare madentem,
Suppeditantque dapes, generofáque vina miniftrant.
Ut primum amiflæ rediere in vifcera vires,
Et cartam & calamum fubitò petit ; ira Poëtam
Fecerat ; exibant mordacia carmina venâ.
Argumentum ingens, & noftri fabula ludi,
PAMPHILIO, fufis ridebat Apollo cachinnis,
Ridebant Mufæ, & Nymphæ risêre fub undis,
Sequanides Nymphæ, & rifu omnis ripa fonabat,
PAMPHILIO deinceps totâ cantabitur urbe.
Talia fcribenti fæpè imploratus Apollo
Aftitit arridens: Nelcis vatum optime, dixit,
Egregios qualis maneat fortuna Poëtas?
Num Superis placuiffe fat eft? ea maxima merces:
Vulgares animæ, vulgari laude fruantur;"
Quid quereris ? dum fceptra tenes, atque arbiter alto
Imperitas folio, & doctis das jura Poëtis.

Hæc fatus fe proripuit; fimul omnis abivit
Ex animo dolor, & menti rediêre serena.

*AD

* A D

FERDINANDUM

EP. PADERBORNENSEM,

MONASTERIENSEM COADJUTOREM, Baronem de Furftemberg.

Μ'

Conqueritur Poëta indonatus.
L X X X I.

IRA BAR nuper cur fic mihi Pegafis unda,
Rauca fonans, trepidis obftrepuiflet aquis.
Cur ita me lævus, quondam mihi dexter, Apollo
Afpiceret, folitam nec mihi ferret opem.

Jamque indignabar, facrúmque relinquere fontem
Mens erat, & docti Numina læva chori :
Cùm dudum ancipiti fe-fe Deus obtulit, ægro
Nefcio quid folitò triftius ore gerens :

Ni FERNANDUS amet tua carmina, rumpimus, inquit,
Juratæ tecum foedus amicitiæ.

Obftupui: neque enim præfagia vana monebant,
Mox patuit tanti caufa retecta mali.
Præteritus, FERNANDE, tibi, tua dona referrent
Dum reliqui Vates, ah! miser ipse fui.

Me Vatum è numero, quos Gallia jactat alumnos,
Scilicet excludis, meque filere jubes.

Hinc virides fubitò vidi marcefcere lauros,
Et cadere invitâ plectra, tubámque manu.
Ipfa ignorabat me Fama, nec ampliùs illos,
Quos celebres reddis, fas mihi adire Viros.

*

J'ai rapporté en parlant de la Piece XXXI. de ce Recueil ce qui a donné occafion à cette Plainte adreffée à Monfieur de Tomus 11.

Furftemberg, & à la fuivante adreflée au P. Verjus, Voyez page 156.

Nam quis ego! dum per te omnis ftat gloria Pindi:
Omnis ab aufpiciis fama petenda tuis.
Ah!quantus, dixi, pudor eft te Principe temni,
Quantaque Principibus laus placuiffe viris!
Non hoc Pierides, non hoc fpondebat Apollo,
Dum facri exupero Montis anhelus iter.
Me vos, ô faciles me decepiftis Amici,
Non is ego Vates, quem ceciniftis, eram,
Si non me Amifius, fi non me Luppia norit,
Luppia laude tuâ dives, & Amifius.
Fruftrà me totâ resonabit Sequana ripâ ;
Fruftra me extulerit laudibus Aula fuis.
An mea refpiciet civilis carmina Prætor,
Si nos de folio defpicis ufque tuo?
Infcripfi dominam titulis majoribus Urbem:
O cives titulos jam lacerate meos.

Si mihi, BELLEVKI, noftrum decus unde, favorem
Carminibus potui conciliare meis.

Ille mei fuerit melior pars nominis, ille,

Me cumulans donis mentem, animumque dedit. Nunc obfcurus ego, vilis fine nomine Vates, Monftror, Apollinei fabula facta chori. Quis tum fenfus erat! teftes vidiftis Amici, Teftis PERERIus vidit, & indoluit. Ille tuam folido ex auro monftrabat in aureâ Pixide, quam dederas Vatibus, effigiem. Felix ille, tuas potuit qui cantibus aures Demulcêre, at me non ita Phœbus amat. Obfervabam avidus tua ftemmata, & ordine longo Infignes armis, & pietate Viros.

Fulgentéfque auro, capitis facra tegmina, Mitras,
Terribiles Galeas, quadrifidáfque Cruces.
Mirabar frontem excellam, mirabar & ora,
Spirabat toto nobilis ore decor.

Tum malè fubridens alto fub corde premebam,
Ilia quæ Codri ruperat, invidiam.

Me miferum cui non licuit perfolvere carmen,
Quod mea mittendum fcripferat antè manus.
Namque laborato ftabas mihi totus in auro,
Ambibat geminum Pallas utrinque latus.

9eu lituo accinctus, feu plectro infignis eburno,
Mæonios æquas, Pindaricófque modos.
Et folio fublimis, & altâ in luce corufcans,
Gaudebas doctis dicere jura choris.
In te oculos converfa, in te fimul ora tenebat
Lætior afpectu docta caterva tuo.

Tot titulos inter, præclaráque nomina famæ,
Non ignota tibi Mufa Latina placet.

Quippe tuum frangunt dum multa negotia pectus,
Nos legis interdum, * nofque legendo probas.
Dumque tuis fera bella tonans Mars imminet arvis :
Tu placidâ dulces excipis aure modos.
Ecquis erit Vatum pofthac qui temnat honores,
Quos tu carminibus, muneribufque foves?
Illi haud immemores fpargent tua fcripta per Orbem,
Certatimque tuum nomen in aftra ferent.

Ipfe ego non humili, PRINCEPS, te carmine dicam,
Et nullus cantu me fuperabit Olor.

Et

quamquam haud valeam laudes æquare canendo
Implebo partes attamen ipfe meas.

Duinque alii Vates pro te majora parabunt,

Refpice me, & te vel Principe digna canam.

AD ANT. VERJUSIUM, S. J. Poëtis ad fcribenda carmina tempus non effe prafcribendum.

LXXXII.

Defifte tandem me querimoniis

Urgere duris, optime VERJUSI,
Plenum Deo, haud vilem Poëtam,
Parce tuis onerare probris.

Non ludus ille eft, fcribere carmina,
Et digna tanto carmina Principe.
Nefcis ! paramus FERDINANDO,
Perpetuis monumenta fæclis.

« PrécédentContinuer »