Nugas fonantes, fplendida fomnia,
Adblandientes auribus & modos,
Cedamus infulfis Poëtis
Quos recreat fine mente carmen.
At nos feveri docta laboribus
Cudenda longis carmina fcribimus.
Redduntur incudi impolita,
Atque novis recoquenda flammis..
Nos ludis, iras fingis amabiles,
Dic, te quot annos vidimus anxium,
Et te retractantem obftinatis
Pura adeò tua fcripta curis.
Cello ire Olympo non aliâ datur
Viâ, quid urges? ibimus improbos,
Quò famâ portat, per labores
Quò fibi fecit iter, potenti
Qui facra vatum fceptra tenet manu
Lyræque princeps, Romulei arbiter
Auctorque fermonis, latinis
Omne venit decus unde Mufis.
Qua nata parvo tempore, VIR Jusi
Cadunt eodem, par manet exitus
Viles Poëtas, nox fub altis
Longa premit tenebris fepultos.
Tot FERDINANDI fparfa volumina,
Jamjam per omnes fplendida Gallias,
Cudere noctes eruditæ,
Tot PADERA monumenta magnæ.
Turres fuperbas, alta palatia
Non prima vidit, quæ pofuit dies.
Quam Sequana allabens adorat,
Vix LuPARAM pofuêre centum,
Annique centum, frontibus arduæ
Illam nec Arees, nec Capitolia
Æquare contendant, trophæum
Pacis erit veniens in ævum.
Ne molientem magna fupercil?
Alti Poëtam coge moleftior:
Non juffa, nec leges capeffit
Indocilis mea Mufa flecti.
Prudens futuri, cuique dedit fuum
Natura tempus, vina racemifer
Autumnus, & vectigal anni,
Dat fegetes bona femper Æstas.
Non id facratis vatibus accidit.
Non certa magnis tempora ponimus
Captis. Supremis nos Apollo
Arbitriis regit unus omnes.
Quid eft: morantem me rapit impetus,
Affer fonautem Melpomene lyram,"
Et FERDINANDUM mille vates
Mille tubis celebrate vatem.
Se quanta tollet gloria PRINCIPIS!
Pertafa longi Mufa filentii
Erumpet, & vulgabit Orbi
Alto animo meditata, facris
Calanda Mufis carmina; pofteri
Audite, ut Artes foverit optimas
PRINCEPS, in omnes dum profûdit
Munificâ nova dona dextrâ:
Ut ille Martis pacifer impias
Sedârit iras, follicitus gregi
Paftor tuendo, nunc fub alta
Pace bonus, metuendus armis.
Sic olim Idumes corpora fortium
Stravit leonum paftor, & aureo
Rex ipfe vates fic canebat
Grande fonans fua facta plectro.
* SACRO VATI
SANTOLIO VICTORINO
HYMNORUM
QUINTINO MARTYRE GRATULATORIA POSTULATIO. LUDOVICUS SOUCANYE Canonicus Regalis Ecclefia Sancti Quintini.
ERFECTA Coelo gloria Martyrum,
PJam fixa plenis fulger honoribus,
Dum crefcit in terris fubinde,
Temporibus cumulanda fenfim.
Sic eft. Olympo pleniùs eminens
Quintinus, hic non fplendidior micat,
Huic, Templa quanquam dedicantur
Magnifico pretiofa cultu.
Quanquam fuperbis condita vafibus
Plebs ofla votis fupplicibus colit,
Et fama Patroni potentis
Attonito celebratur orbe.
Le Chapitre de S. Quentin pria Monfieur de Santeul de faire des Hymnes en l'honneur de leur Patron, & députa un des plus diftingués de leurs Chanoines pour l'y engager. C'étoit Monfieur de Soucanye,
qui dès les premieres années de fes études avoit fait admirer fon talent pour la Poësie. Il vint trouver Monfieur de Santeul lui parla de fa commiffion & lui adreffa cette Ode,
Latere nefcit carmine barbaro
Sepulta virtus Martyris inclyti,
Dignumque Præconem repofcit,
Luce novâ radiare nitens.
Per te impolitis libera verfibus,
Se tota terris clariùs explicet:
Per te recurrens poft tot annos
Martyrium detur intueri.
Jam redde crudâ fidus imagine
Tormenta, vivi funeris artifex:
Redire coram da triumphum,
Et veteres revirere lauros:
Credatur alto Martyr ab æthere
Terras revifens, redditus artubus,
Laffare tortorum furorem,
Et pavidi rabiem tyranni.
Sacri laborem perge voluminis,
Coelique vindex corrige nauseam,
Quâ mundus ah dudum! laborat
Per veteres cruciatus hymnos.
Olim imperitis congrua fæculis,
Nunc exolefcens afperitas pia
Per te exulet, nil quippe durum
Jam teneræ patiuntur aures.
Mirâ arte jungis diffita tempora,
Nobis
reponens fæcla nepotibus,
Ubi cruentatas habebat
RILLIGIO laniata cunas.
Dudum receptâ pace quietior,
Dum prifca narras prælia Martyrum,
Stupens tot Heroum catervas',
Plena fuis fruitur triumphis.
Jam tuta geftit cernere victimas,
Quas vidit ipfo Mater ab ubere
Vix dum renafcentes, fecuri
Carnificum dare colla promptas,
P'er te nefando rapta filentio
Sonare gaudet nomina cœlitum,
Qui nuper ignarô jacebant
Degeneres fine laude mundo.
Jam lapfa Divům te fine dignitas
Suis ruebat languida laudibus;
Sed nunc refurgit clariori,
Vindice te, reparata cantu.
Natura vires, feque recolligens,
Ipsâque fe-fe facta potentior
Congeffit in te quas habebat,
Relliquias pretiofiores.
Nil te vetuftas grandius edidit,
Suis vetuftas prodigiis tamens 5
Nec fera mundo poftulanti
Sæcla dabunt fimilem Poëtam.
Te vel beanti confocias Deo,
Dum nempe cœlo præmia dividit,
Præftas idem in terris, viciffim
Præmia cœlicolis rependens.
Perge ergo: cœlum verfibus obligas:
Tuæ faluti provida confulet
Cæleftis ardens obtinere
Te focium memor aula civem.
|