Images de page
PDF
ePub

prochez. Monfieur de Meaux ne peut plus fe plaindre fur le mélange des faußes divinitez, à moins qu'il ne s'avise encore de dire que vous faites parler votre Sainte, comme Virgile fait parler Junon. Pour moi j'ai trouvé, Monfieur, que vos Vers ont une politeffe qui ne devroit point craindre celle que vous dites qui eft à Versailles : je les ai lûs avec avidité, & la pente étoit fi roîde, que je n'ai pû m'arrêter depuis le commencement jufques à la fin. Quand vous ne faites rien de nouveau, on eft tenté de dire cur pendet tacita fiftula cum lyra fpiritum. Phœbus tibi, Phoebus artem carminis, nomenque dedit Poëtæ.

Après ce Latin il ne me reste plus, Monfieur, qu'à revenir au François, pour vous aẞûrer que je fuis votre très-humble, & très-obéissant serviteur

L'ABBE' DE FENELON.

D. MAGLORII

QUERIMONIA.

Quod Furcaus infignis ceremoniarum Magifter & Maglorienfis incola, in hujus Prafulis honorem, Hymnos cantandos recufaverit.

L X X X V.

Ic habitas mea templa, & templis demis honores,
Alme Senex, illis etiam mea Festa diebus

* Cette Piece eft une plainte contre le P. Furci. Ce Pere étoit un vénérable vieillard, Prêtre de l'Oratoire & Maître des Cérémonies au Seminaire de S. Magloire. Il a vû prefque tous les Sacres des Evêques qui fe font faits de fon tems. Il étoit attaché aux anciennes Hymnes, qu'il avoit chantées

toute la vie, & ne voulut point qu'on en introduisît de nouvelles. M. de Santeul qui en avoit fait pour S. Magloire, en fait fa plainte au P. Furci, qui alors étoit malade. Notre Poëte le repréfente au lit de la mort, & le Saint qui le ménace fujet de la Vignette qui étoit à la tête de cette Piece.

Dum

Dum certatim agitant media inter gaudia cives ?
Noftra laborato decoras inclufa fub auro
Floribus offa, facros & circum incendis odores;
Dic mihi, promeritis cur laudibus invidus obftas?
Dicam equidem, hæc cœlo me mordet cura beatum.
Quos mihi SANTOLIUS plectro refonante canebat
Afflatus monitis cœleftibus, eripis hymnos
Crudelis! quò ceffit honos, quò gloria noftri
Nominis? an fperas impunè laceflere Divos ?
Pontificum ritus, & jura antiqua tu ri,
Sacrorumque rudes fcis informare miniftros,
Atque incompofitas modulari, & flectere voces
Certos ad numeros, conceffum hoc munus ab alto
Crediderim, neque te præftantior exitit unquam
Imperitare choris, & corda accendere cantu.
Ungendi fi Pontifices, fi facra paranda,
Promptus ades, numero è magno tu polceris unus ;
Ad tua fufpenfi ftant circum juffa Miniftri,

Quo tu cumque vocas dociles, nutúmque fequuntur.
Vidimus ut templis, dum ritè operaris ad aras,
Adcœlum attollens oculos; manibufque fupinis,
In terras totum cogis defcendere Olympum.
Cantoris fi munus obis, quæ gratia vocis !
Quàm gravis inceffus! quâ majeftate Sacerdos
Longè omnes fupra, in mediis penetralibus aftans,
Aureâ vefte nites, ftratamque tapetibus amplis
Quàm benè verris humum! media inter facra putarim
Te fentire Deum, præfenfque agnofcere numen.
In te omnes defixi oculos mirantur, & hærent
Attoniti, tanta eft placidi reverentia vultus!
Non ignarus ego, & femper meminifle juvabit,
Quâ pietate meos cineres, atque ofla per urbem
Subjectis portes humeris, venerabile pondus,
Dum Genovefa fuis è fedibus evocat omnes,
Et jubet ire facras ad matris Virginis ædes.
Áddere plura vetat violati injuria cultûs.
Scilicet hoc fumo, geminâ quem fundis acerrâ,
Ætherei proceres nos pafcimur: improbe cultum
Quid fimulas, gaudefque meis me illudere templis ?
Non fecus ac ludo pueri clamore falutant,

Tomus II.

Quem legêre ducem; ftant omnes corpora proni,
Et mandata obeunt, & Regem fponte fubacti
Non ceflant vocitare; brevi Rex ille jocantûm
Fabula, detrufus fimulatâ expellitur aulâ.

*

[ocr errors]

Num cantus juvat ille, fibi quen vindicat omnis Calicola, & doctis femper gravis auribus hymnus ?* Ignofcenda quidem rudioribus horrida fæclis Barbaries fuit; at poftquam gens pinguis avorum Seceflit procul, incultis gens afpera Mufis, Credideram fimul ignotas abiiffe fub oras, Et ceffifle loco fœdam fquallore, fitúque, Barbariem, & miferos fe-fe quibus illa tuetur Autores operum, Romanæ opprobria linguæ. Sic ego legitimos fperabam poffe renalci, Qui duri exciderant vitio fermonis, honores. Hanc fpem animo dederat novus hofpes, & ora difertus, Hofpes, purpurei proles generofa BERULLI, Aurea gens, ipfi Superûm acceptiffima Regi, Votorum leges quam nullæ, & vincla coërcent, Sed Pietatis amor regit, & pars optima noftri Relligio, Ratióque comes, non indiga fræni. Illa quidem humanos ut fe componat ad ufus, Non habitu bicolor, tortâ non cannabe cincta, Non pedibus malè nuda, gravi non horrida facco, Nec geftans patulo promiffam in pectore barbam, Unde fapit niger Ordo, & Francilcana Senectus. Sic ego, (nam fuperis etiam fua gloria cordi eft) Credulus heu ! nimiùm, gratóque errore beatus. Iftam fi fugiens pauper MEDERICUS in Urbem, Antro ubi delituit, turritæ præfidet ædi, Et cultis fi laudis amans fe jactat in hymnis Sceptrorum contemptor IoDocus; unde negatur Gloria jufta mihi, magno qui numine plenus Rexi urbes præful, mitrâque pedóque fuperbus ? Exoriâre mihi, tumulóque refurge SENALDE, Si fermonis adhuc teneat te cura politi. Ecce redit noftris vetus ignorantia templis ; Hujus namque loci procul hanc præfectus * abegit. Illi charus eram, mihi charus & ille viciffim, Dum licuit, noftris fummum decus addidit aris ;

Quin etiam addiderat dulces mihi providus Hymnos,
Omnibus è libris quos barbarus expunxifti:
Et caufam morbi ulteriùs temerarie quæris ?
Ultores timeas Superos, abrumpere vitam
Mens erat, inque tuo Mors limine fixa, fuprema
Juffa expectabat; fufpenfo funeris ictu
Fata retardavi, licet indignantibus annis.
Ni fapias: iftis quamprimùm transfuga tectis,
Antiquas fedes, & templa relicta revifam.

*

AD POETAM VICTORINUM.

Expoftulatio.

L X X X V I.

H Indiguata iterum te nunc Sorbona repofcit

Uchuc, SANTOLI, facros abrumpe labores,

Ultorem, venias ftrictis armatus ïambis,
Queis cecidit nuper, toto lugente Lycao,

Maximus ille gigas. * Celer arma, ah protinus arma
Expedias, novus hoftis adeft; tibi multa fupellex
Telorum, tibi mille equites, peditéfque Figure
Quo tu cúmque vocas, dociles, exercitus ingens
Verborum, pro re variâ, doctifque duellis
Stat femper nutum expectans, jamnjámque paratus
Irruere, & notum concurrere promptus in hoftem.
Stant vocum galeata acies, fortéfque manipli,
Terribiléfque fonis portant qui funera verfus,
Tartareis verfus fabricati incudibus omnes.
Heu! quantæ ftrages, jungas fi adverbia verbis!
(a) Hic calamum jußus pofuis rififfet Apollo.

(a) In Editione 1694. loco hujus verfus ifti duo leguntur. His ego fuccenfus verbis jam

multa parabam Scribere, fed vetuit, calamúmque repreffit Apollo.

Q

AD PARNYMPHUM

Intempeftivè laudantem Refponfio.

LXXXVII.

Uid rofeas laudare genas, frontemque venuftam, Convenit? an me fic laudas, & ludis amice? Frigida laus fuerit, teneris magis apta puellis, Doctores nos ruga decet, frontifque feveræ Dura fupercilia, & fpirantes grandia vultus. Plus horrenda placet, quàm quæ fucata colore Effigies, fua nam fenibus veneranda vetuftas. Nec mihi fœmineos tu femivir objice vultus: Non adeò pulcher, placido me in littore vidi, Vidi jam rugas contractâ in fronte feniles, Plaudebamque nihil, deformis & effe volebam, Ut fierem Doctor; tandem accedentibus annis Oris blanditias delebit Tempus, at imo Delebit numquam vivos fub pectore vultus.

* AD URBANUM PRÆTOREM, ET EDILES,

Quod hoftes de noftrâ rei frumentaria penuriâ nimis fibi gratulentur.

Anno M. DCXCIV.

L XXX VIII.

Laudebat ferus hoftis, & irreparabile dammum,

P feruelo, is, &ins parcelicibus aunis

* En 1694. la France étoit il furvint une famine affreufe. en guerre avec tous les voisins: Ses ennemis fe flattoient qu'el

« PrécédentContinuer »