Images de page
PDF
ePub

(c) FROM THE REFORMATIO LEGUM ECCLESIASTICARUM, EX AUTHORITATE PRIMUM REGIS HENRICI VIII. INCHOATA; DEINDE PER REGEM EDWARDUM VI. PROVECTA, ADAUCTAQUE IN HUNC MODUM, &C. FINISHED, 1552.

(d) De Christo et Mysteriis nostræ Redemptionis.

CREDATUR, cùm venisset plenitudo temporis, Filium, qui est Verbum Patris, in utero beatæ Virginis Mariæ ex ipsius carnis substantiâ naturam humanam assumpsisse, ita ut duæ naturæ, divina et humana, integrè atque perfectè in unitate personæ fuerint inseparabilitèr conjunctæ; ex quibus unus est Christus, verus Deus et verus homo; qui verè passus est, crucifixus, mortuus, et sepultus; descendit ad inferos, ac tertiâ die resurrexit; nobisque per suum sanguinem reconciliavit Patrem, sese hostiam offerens non solùm pro Culpâ Originis, verùm etiam pro omnibus peccatis quæ homines propriâ voluntate adjecerunt.

(c) Published in 4to. 1571. Again, 1640.

(d) De Sum. Trin. et Fide Catholicâ, cap. 3.

De

(e) De Peccato Originis, Libero Arbitrio, et Justificatione.

In labe peccati ex ortu nostro contractâ, quam Vitium Originis appellamus, primùm quidèm Pelagianorum, deinde etiam Anabaptistarum, nobis vitandus et submovendus est error; quorum in eo consensus contra veritatem sacrarum Scripturarum est, quòd Peccatum Originis in Adamo solo hæserit, et non ad posteros transierit, nec ullam afferat naturæ nostræ perversitatem, nisi quòd ex Adami delicto propositum sit peccandi noxium exemplum, quod homines ad eandem pravitatem invitat imitandam et usurpandam. Et similitèr nobis contra illos progrediendum est, qui tantum in Libero Arbitrio roboris et nervorum ponunt, ut eo solo, sine aliâ speciali Christi gratiâ, rectè ab hominibus vivi posse constituunt. Deinde nec illi sunt audiendi, quorum impietas salutarem et in sacris Scripturis fundatam Justificationis nostræ doctrinam oppugnant, in quâ tenendum est, non operum momentis justitiam hominum collocari.

(e) De Hæresibus, cap. 7.

De

(f) De Perfectione Justificatorum, et de Operibus Supererogationis.

Illorum etiam superbia legibus nostris est frangenda, qui tantam vitæ perfectionem hominibus justificatis attribuunt, quantam nec imbecillitas nostræ naturæ fert, nec quisquam sibi præter Christum sumere potest; nimirùm ut omnis peccati sint expertes, si mentem ad rectè pièque vivendum instituerint. Et hanc volunt absolutam morum perfectionem in hanc præsentem vitam cadere, cùm debilis ipsa sit, et fragilis, et ad omnes virtutis et officii ruinas præceps. Tum et illorum arrogantia comprimenda est, et authoritate legum domanda, qui Supererogationis Opera quædam importaverunt, quibus existimant non solùm cumulatè Dei legibus et explete satisfieri, sed aliquid etiam in illis amplius superesse quàm Dei mandata postulent, undè et sibi mereri et aliis merita applicare possint.

(g) De Casu Justificatorum, et Peccato in Spiritum Sanctum.

Etiam illi de justificatis perversè sentiunt, qui credunt illos, postquam justi semel facti sunt, in

(f) De Hæresibus, cap. 8,

I

(g) De Hæresibus, cap. 9. peccatum

peccatum non posse incidere; aut si fortè quicquam eorum faciunt quæ Dei legibus prohibentur, ea Deum pro peccatis non accipere. Quibus opinione contrarii, sed impietate pares sunt, qui quodcunque peccatum mortale quod post Baptismum à nobis susceptum voluntate nostrâ committitur, illud omne contra Spiritum Sanctum affirmant gestum esse, et remitti non posse.

(h) De Baptismo.

Deinde crudelis illorum impietas in Baptismum irruit, quem infantibus impartiri nolunt, sed omninò nullâ ratione. Nec enim minùs ad Deum et Ecclesiam pertinent Christianorum infantes, quàm liberi quondam Hebræorum pertinebant, quibus in infantiâ cùm circumcisio adhiberetur, nostris etiam infantibus debet Baptismus, admoveri, quoniam ejusdem promissionis et fœderis divini participes sunt, et à Christo summâ cum humanitate suscepti. Plures item ab aliis cumulantur errores in Baptismo, quem aliqui sic attoniti spectant, ut ab ipso illo externo credant elemento Spiritum Sanctum emergere, vimque ejus, nomen, et virtutem ex quâ recreamur, et Gratiam, et reliqua ex eo proficis

(h) De Hæresibus, cap. 18.

centia dona, in ipsis Baptismi fonticulis innatare. In summâ, totam Regenerationem nostram illi sacro puteo deberi volunt, qui in sensus nostros incurrit. Verùm salus animarum, instauratio Spiritûs, et beneficium adoptionis quo nos Deus pro filiis agnoscit, à misericordiâ divinâ per Chris-tum ad nos dimanante, tum etiam ex promissione sacris in Scripturis apparente, proveniunt. Illorum etiam impia videri debet scrupulosa superstitio, qui Dei Gratiam, et Spiritum Sanctum, tantoperè cum Sacramentorum elementis colligant, ut planè affirment nullum Christianorum infantem æternam salutem esse consequnturum, qui prius à morte fuerit occupatus quàm ad Baptismum adduci potuerit: quod longè secus habere judicamus. Salus enim illis solùm adimitur, qui sacrum hund Baptismi fortem contemnunt, aut superbiâ quâdam ab eo, vel contumaciâ, resiliunt: quæ importunitas cùm in puerorum ætatem non cadat, nihil contra salutem illorum authoritate Scripturarum decerni potest; immo contrà, cùm illos communis prómissio pueros in se comprehendat, optima nobis spes de illorum salute concipienda est.

(i) De Prædestinatione.

Ad extremum, in ecclesiâ multi feris et disso

(i) De Hæresibus, cap. 22.

I 2

lutis

« PrécédentContinuer »