καὶ οὕτω καὶ ταύτῃ. Sic, Leg, VI, 11 : Κατὰ ταῦτα δὲ τοῦ τοις καὶ ταύτῃ ὁ λαχὼν τὸν ἐνιαυτὸν ἐκεῖνον.... Multus est in hanc figuram Maittaire, Gr. ling. dialect., p. 97. Addidit plura Fachse, Syllog. lectt. in Trag. et Plat., Lips., 1813, pag. 357. P. 266. καὶ ἔφαμέν πε κατὰ φύσιν... « Et adjecimus quodammodo secundùm naturam Pindarum in medium adducere et justum pronunciare quidquid vi maximum est, ut ipsum loqui diximus. » At quod hic per figuram de Pindaro philosophus, poëta de ipsa lege naturali cecinerat. Fragmentum est e Scholiaste, Nem., IX, 35, de quo egregiè disputat A. Bockh, in Minoem et Legg., p. 175-179: Νόμος, ὁ πάντων βασιλεὺς Θνατῶν τε καὶ ἀθανάτων, ἄγει ὅσοι μὴ ξυμπάσης τ. π. Quæcumque haud universæ civitatis ob communem utilitatem constitutæ sunt. » Tò κοινὸν, vel τὸ κοινὸν ὄφελος, disertissime enarratur a cl. editore Philostr., p. 6o7. Frequentissima autem hæc apud virum patriæ amantissimum sententia : Πολιτικῇ καὶ ἀληθεῖ τέχνῃ οὐ τὸ ἴδιον, ἀλλὰ τὸ κοινὸν ἀνάγκη μέλειν. De Leg., IX, 13. Ρ. 268. τούτῳ φαμὲν καί τὴν τῶν θεῶν ὑπηρεσίαν. Astius, post Schultessium, Germanum interpretem, emendavit textum, aut potius adulteravit, scribendo τῶν νόμων, absque ulla auctoritate vel editi, vel ignoti libri; neque vidit magistratus principesque his in terris deorum ipsorum, qui olim regnavere, nunc esse veluti vicarios. Sequitur quidem ὑπηρέτας τοῖς νο μοῖς : lex verò a Deo est, et tanquam Deus. Supra enim id jam prænotatum et expressum : "Οσον ἐν ἡμῖν ἀθανασίας ἔνεςι, τούτῳ πειθομένες .... τὴν τοῦ νοῦ διανομὴν ἐπονομάζοντας νόμον. PRIMI HOMINES. P. 268. χρόνος ήλθεν εἱμαρμένος. Heindorf. malit articulum praefixum, ὁ εἱμαρμένος, ut infra, c. 32 : Ηδη δὲ καὶ ἡ ειμαρμένη ἡμέρα παρήν, Ρ. 270. τοὺς δ ̓ ἀσθενεςέρες τ. ἐκ. Codex noster 3017, τὰ δὲ ἀσθενέςερα... τὰ δέ... Quod et voluerat jam Cornarius. Ἐπειδὴ δὲ αὐτοῖς αλληλοφθοριῶν. Idem codex, ἀλληλοφθο ρίας ; et mox pro εὐμαρίαν, sufficit εὐμαρείαν, quod verbum jam Heindorf. recepit, postquam viditin Lysid., c. 3 ; Xenoph. Econ., V, 9; Euripid. Bacch., 1117; Soph. Philoct., 284; Trachin., 193. Is quoque, in sequentibus, recepit indidem Öлs пáρxot, quod item præstant scheda Clarkianæ. Ρ. 270. καὶ ὑπὸ πόδων, τὰ μὲν ὁπλαῖς, τὰ δὲ πρεξί... « Pro θριξί legitur etiam rúλos. Ficinus autem utrumque posuit, setas, callum. Et post ἀναίμοις leguntur hæc in veteri, ταρσοὺς δ ̓ EлEÇEрéwσEY.» Stephanus. Verba autem hæc Fic. ignorat, quæ videntur e glossa. >> Ατε δὴ οὖν οὐ πάνυ τοι σοφὸς ὤν. Heindorf. corrigit οὐ Távu TI. σ. Nolim fecisse. P. 272. oùXÉTI Eveɣáper siσeh0ziv. Sic Heindorf. se intelligere oùxét commentatur: «< Prometheo, quum in Vulcani Minervæque officinam intrare posset, non tamen illud quoque permissum erat, ut et Jovis arcem intraret. » Explicatque, pos de xxi, insuper, « præter quàm quòd ipsa eum Jovis deterreret majestas, » Nobis autem vox oxéti atque omnia ista simpliciùs sumenda et usitatiùs videntur. αἱ Διὸς φυλακαί... « Intelliguntur Κράτος et Βία, Hesiod. Theog., 385; Callimach. Hymn. in Joo., 67. » Heindorf. Ρ. 274. Ἐρωτᾷ οὖν Ἑρμῆς Δία, τίνα οὖν τρ. Sic, pro διὰ Tívα ou τρónov, securè rescripsimus, ex argumento quod e cod. reg. 3017 nascitur, ubi dia omissum est, et Heusdii, Specim. critic., p. 68, felicissimâ emendatione, et Heindorfii testimonio. Ρ. 276. Ινα δὲ μὴ οἴῃ ἀπατᾶσθαι ὡς.... « Sed ne falso tibi a me et per fraudem quamdam persuaderi illud putes, re verá omnes homines credere.... Pendent enim hæc, s Tậ ÖVTL..., a præcedent. άatãσlat, non, quò Ficinus traxit, a seq. Tode a lábе Texμńprov. V. Cratyl., c. 65; Xenoph. Anab., V. 7, 6. » Heindorf. ὃ ἐκεῖ σωφροσύνην.... Ἐκεῖ, id est, ἐν ἄλλαις τέχναις. Ἐνταῦθα, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ καὶ τῇ ἄλλῃ πολιτικῇ ἀρετῇ. Ενταῦθα μανίαν, scilicet ἡγοῦνται εἶναι. Ιd. ὡς ἀναγκαῖον οὐδένα.... Heindorf., post ἀναγκαῖον, inserere sine libris nolit. Imò similia depromit e Xenoph., Cyrop., V, 1, 13; Dione Chrysost., Or. II, p. 9o, etc. Observare decuit nos hanc doctissimi editoris legem. ATHENÆ. P. 276. Kai óρwv dýπY тous avopas.... Stephanus hæc «Legendum censeo óp, et post noliteias ponendam stigmen via: deinde, post tά te, ponendam particulam γάμο >> Omnino sine causa; nam longa est parenthesis a tá TE PENSÉES DE PLATON. 28 ἄλλα usque ad κοινωνός. « Et videns quidem homines tempore brevi auream reddentes, quæ priùs erat, rempublicam (multaque alia et, id est, atque inter alia, amicum virum mihi seniorem Socratem....), quæ scilicet omnia videns, et si qua alia hujus generis non levia, ægrè tuli........ » Aǹ, ut ferè solet, resumendo sermoni inservit post mediam aliquam interclusionem. Marg. cod. 1807, 7p. et 2. Non verè : libri elegantiùs. Ρ. 278. εἷλε δέ με ὅμως ἡ περί.... Prope omnes εἷλκε. Secutus sum Basileensem, 1534. Ρ. 280. τῶν τότε φευγόντων φίλων. Docet Stephanus legi quoque puyor; sed falsò putat mendi suspectum locum, nihil, ut videre videor, medicae ac violenta manûs indigentem. μή ποτε ἄμεινον. Rectius forte Bekker, πῆ ποτέ. POST LIBERTATEM NIMIAM TYRANNUS. P, 282. ˆO πрoülero àyalóv........ ǹ młoúta Toivu.... Junge hæc, quasi sic cohæreant, ἡ τούτε τοῦ ἀγαθοῦ ἀπλησία.... Stephanus verò sine causa scribere jubet ὑπέρπλετον. Bekker delet γίγνεσθαι. OTTEр navy on po.... Potiùs quàm, ut vulg. V. Heindorf. in Theaetet., p. 416; Fachse, Syll. lectt., p. 379. Ρ. 284. διδάσκαλός τε ἐν τῷ τοιούτῳ.... in tali rerum articulo, tunc sic de Republ., III, 6; VI, 6; IX, 1; de Leg., II, 4, et pass. Cf. Lexic. Xenoph., t. III, p. 341. Ρ. 286. τὸ μὲν γὰρ τῶν θηρίων, id est, τὰ θήρια, ut notum (Dorvill. ad Charit., p. 92; Wernsdorf. ad Himer., p. 191; Schäfer., Melet. crit., p. 31); atque hinc hevosporapa. Deinde, yiyvovtai te ûn zai io... Pro vulgata interpunctione, hanc secutus sum, quam vides. ἐλευθέρως, σεμνῶς, adverbia pro adjectivis, quem scribendi morem fusè et luculenter explicat Astius, Comm. in Rempubl., p. 371. ἢ εἰς ἄγαν διλείαν... Angli editores Stephaniani Thesauri, voc. yz, addunt articulum e conjectura: eis yao., quod non placuit Hermanno, nec cuiquam placebit. Ρ. 288. Πλεῖσον δή.... βλύττει. Eodem sensu quo βλύζει, scaturit, effunditur; nisi malis littera, cum Ruhnken. in Tim Lexic. Sed hices recepimus e Stephan. et ex Phúcsis codicis regii. P. 292. ὡς ἄρα ὁ γευσάμενος.... ἀνάγκη δὴ τούτῳ. Anacoluthon, pro his verbis, ὡς ἄρα τῷ γευσαμένῳ ἀνάγκη.... Frequentat noster hanc licentiam. Ρ. 294. Ὁ δὲ δὴ προςάτης ἐκεῖνος αὐτός... μέγας μεγάλωςί οὐ κεῖται.... « Hic verò præses ille populi.... magnus magnificè non jacet, sed.... » Ex Homer. Iliad., XVI, 776, et Odyss., XXIV, 40: Κεῖσο μέγας μεγαλωςί, λελασμένος ἱπποσυνάων. καὶ πᾶσιν ἵλεώς τε καὶ πατρῷος εἶναι προσποιεῖται. Facilè praestat lectio cod. regi, καὶ πρᾷος εἶναι , quam laudat Faehse, Syllog. lectt., p. 38o, et in textum recepere Ast et Bekker, Ficini quoque auctoritate confirmatam : « Ac denique omnibus mansuetus et milis esse simulat. » Πατρῷος enim, paternus, paterno clementia, nondum apud testem idoneum occurrit, Οὐκοῦν καί τινας.... παρρησιάζεσθαι. Intell. e præcedentibus, ἕτοιμον, in promptu est, verisimile est, Ρ. 296. Ναί, τὸν ἐναντίον καθαρμὸν, ἢ οἱ ἰατροὶ τὰ σώματα. Intell. δρῶσι.—Οἱ μὲν γὰρ τὸ χείριςον ἀφαιροῦντες.... Id enim Cicero vocat, curare ἐξ ἀφαιρέσεως, Epist. ad Attic., VI, 1. Nh Tòu xúva.... V. Schol. Ruhnken, p. 5, e Suida; D. Augustin., de Ver. relig., c. 2, etc. Ρ. 298. ὅτι αὐτοὺς εἰς τὴν πολιτείαν οὐ παραδεξόμεθα. Quum præcedat ξυγγιγνώσκεσιν, scribendum esse dicit Stephanus παραδεχόμεθα. Male ; nam philosophus et in futurum legem rogat. Ρ. 300. τότε αὐτὸς δουλεύων.... Hic reg. cod., et secunda Basileensis, αὐτοὺς δελεύειν ἀναγκάζων. Ε quibus verbis, sanè importunis et falsis, elicerem certe : αὐτὸς δελεύειν ἀναγκαζό μενος. Frigidius. ἀλλ ̓ ἵνα ἀπὸ τῶν πλ. Libri omnes habent ὑπὸ τ. πλ., quod sensum omnem pervertit et labefactat: itaque, præeunte Ficino, et jubente Platone ipso, hîc, ubi multos nihil ausos fuisse miror, şemel audaculus fui. Nunc lætor idem Bekkero in mentem venisse. εἰς πῦρ δοῦλον.... Malit Astius δούλων, si quid malle licet. TYRANNUS. P. 302. τὸ μετὰ τοῦτο ἑορταὶ γίγνονται.... Ordo: ἑορταί, καὶ κώμοι... καὶ τὰ τοιαῦτα πάντα γίγνονται παρ ̓ αὐτοῖς, ὧν ἂν ἔρως τύραννος.... Ρ. 304. Τί δ' ; ὅταν δὴ τὰ πατρὸς καὶ μητρὸς ἐπιλείπη.... Εκ adscriptione codicis regii, et ad normam linguæ, pro vul gato et falso, ἐπιλείποι. Sic et Bekker. αἱ νεωςί.... Scilicet αἱ νεωςὶ δόξαι, ut mox, Αἳ πρότερον pè.... «Quæ primùm quidem opiniones, vel phantasive.... » Tevóuevos verò ex Ald. et utraque Basileensi. Ρ. 306. τὸν ἔχοντά τε.... Videtur legisse Ficinus αλόντα, judice Faehsio, Syll. lectt., p. 380. Τὰ δὲ σμικρά.... Non malè codex regius, τὰ γὰρ σμικρά. Idem ignorat deinde vocem παραβαλλόμενα, quæ sane abesse possit. Bekker delevit. Οὐκοῦν ἐὰν μὲν ἑκόντες ὑπείκωσιν. Rectè putat nihildeesse hîc Stephanus. Nam sensus est : « Ita, si volentes quidem cedant; sin autem.......... » Neque etiam hîc, ut mos est, subaudire oportet, εὖ ἔχει, ταῦτα ἔςαι. Ρ. 308. Οὐκοῦν οὗτοί γε τοιόνδε γίγνονται.... Post Aldinam et utramque Basileensem. Emendatores, Toloide. Κεφαλαιωσώμεθα τοίνυν. « Uno igitur verbo ostendamus hominem pessimum: is est scilicet, qualem imaginando descripsimus, qui re verâ talis sit. » Αλλο τι οὖν ὅγε τυραννικός.... « An aliud quid igitur sit comparatione (opolóτnt) vir tyrannicus ad similitudinem oppressæ tyrannide civitatis, aut vir democraticus ad similitudinem democratiæ ? » Id est, an alius tyrannus, alia tyrannis, si comparentur, etc. Ms. reg. 1807, Saporixos dé. Nihil refert. Sed idem mox innuit in margine, Tí ov ȧpety Tupavypén móis, quod, ut optimum atque unicè verum, recepissem, si quid auctoritatis haberet ignotæ manûs emendatio. ἀλλ ̓ εὐδαιμονίας αὖ καὶ ἀθλιότητος. Sic mss., et omnes editi ante Stephanum, qui primus addidit ép, sponte suâ, ut videtur, quoniam testimonium non attulit. Inutile quidem additamentum; nam genitivo sic absolutè posito nihil frequentius, præsertim in interrogando, de Republ., V, 8 et 16; X, 2; de Leg., V, 10; VII, 18, etc. Atque hîc, ante omnia, propter verbum zpívaY. 19 P. 310. εἰ οὖν οἰοίμην δεῖν.... Οὖν, ut solet, sermonem redorditur pendentem ex interrogatione, Ἆρ' οὖν... ὀρθῶς ἂν προκαλοίμην.... Μox verba, καὶ ἐν αὖ τοῖς δημοσίοις κινδύνοις, sic, pro zai iv avtois, libenter scripsi, auctore Heindorfio ad Sophist., p. 432. Bekker etiam admisit, is nóhv einεiv, «ut civitatem dicam, ut ab civitate incipiam. » Post de viro ipso, Εἰ οὖν ὅμοιος ἀνὴρ τῇ πόλει.... Ρ. 312. εἰς ταυτὰ ταῦτα ἀποβλέπων. Vulg. εἰς ταῦτα ἀποβλ. Sed paruimus Basileensi secundæ, Platonicum morem et Fi |