Il

:

LITTERÆ DATÆ AD SYRACUSANOS, 437 ειnuum et Astium secuti. Dein, ante τυραννικός ών, Stephanus pin sine causa vellet additum. Idem quoque et plures errant in his verbis , τω τοιούτω λόγω , que comparationem aut allegoriam sequentem significant et adducunt, Ficini quidem et meo judicio.

P. 31.4. εν παντί κακού. Cod. reg. εν παντί κακώ. Sed Ηerodot., VII, 118: ες πάν κακού απικέατο; et Τhucyd. , VII, 55 : Οι μεν Αθηναίοι εν παντί δη αθυμίας ήσαν. Εx Astio.

P.316. Ούκοντοίς τοιούτους κακούς..Tres conjecturas Stephanus obtulit, επί τοις τοιούτοις, vel προς τους τοιούτοις, vel των τοιούτων κακών. Nobis very nihil addendum aut mutandum videtur, at subaudiendum Güv, quæ præpositio eleganter abest his locis. Deinde, δούλος τας μεγίσας δελείας , ut Arrian. Epictet., IV, 1: την αυτήν δελείαν δούλος. Quod emendatores nesciunt. In his autem, σφαδασμών τε και οδ. πλ. , adire non pigebit vir. cl. Boissonad. illustrantem verbum apudáselv ad Eunap., p. 487.

LITTERE DATE AD SYRACUSANOS. P. 318. Ευ πράττειν. 'A av.... Particula d'è pendet ab epistolæ incipiendae formula, sů TEPÚTTELV. « Bene agere (vos jubeo). Quæ verò meditati maximè, bene acturi sitis re verâ, conabor ea vobis

pro

viribus enarrare. » Ita sæpe Tullius ad epigraphen alludit, sæpius Ovidius ; Plato

quoque in tertia. Structuram hanc verò primus dedi, εύ πράττοιτε όντως , quum ob concinnitatem sen

. tentiae, tum propter infra dictum, όντως ευδαίμονας αποτελών τους χρωμένες. Βekker nihil affert novi.

"Εσθ' υμίν.... πάσα μάχη, νulg. ημίν. Male cod. 1807 in margine : γρ. άπασα μηχανή.

P.320. Ευχή δε προσέoικεν η τοιαύτη ξυμβολή.... Est veluti proverbium nostro usitatissimum , de Republ., V, 2 et 6; VI, 12; VII, 19; de Leg. , V, 8; VIII, S. A dire licet P. Victorium, Var. lect., XX, 6. Hîc, Votum potiùs, quàm consilium. Latini quoque, Cic. de Fato, c. 20, « Optare hoc quidem est, non disputare; » Tusculan. II, 13; C. Celsus, VI, 6, 15, etc.

υπό Καρχηδονίων ανάς. Iisdem fere verbis Isocrates , in Nicocle, de Dionysio : ος παραλαβών την μεν άλλην Σικελίαν ανάςατον γεγενημένην, την δ' αυτού πατρίδα πολιορκημένην, ου μόνον αυτήν των παρόντων κινδύνων απήλλαξεν, αλλά και μεγίνην των Ελληνίδων πόλεων εποίησεν.

τούτων δίκας τας μέν έχει.... Faelhse, Syllog. lectt., p. 398,

nempe

mss., ut solet.

(C

eruit e Ficini versione, δικαςας μέν έχει, δίκας δέ τινέτω. Speciosius quàm verius. Unicè enim intelligendum : « Injuriarum pænas alias quidem sustinet , alias verò solvat. » Almy craw, pænam subire, Rep., VII, 11, etc.

P. 322. To un TEUTO. 2.LTÈ VOJU TEPÚTTELY. Stephano magis placet alia, quæ invenitur, lectio , tm p. Trávia , ut interpungalur post sivci. Nobis secùs. Idem malit vox quouévn vér, quæ verba ordinet cum ξυνάπτει

TEL. Neque bîc, invito Bekkero, assentimur, quoniam vim majorem habet sermo non mutatus : « Continuatur verò semper qui jam olim videtur finis initium renascens noyum. »

τούτων δή χρή... τέμνειν φάρμακον. Ρroprie, herbas medicas secare, id est, remedium parare. Sic de Leg., VIII, 5;XI, 4.

P. 324. εν "Άργει και Μεσσήνη. Ε Βasil. et Αld. Al. Μεσήνη. Utrumque

in νόμος επειδή κύριος έγέν. Recte quidem Stephamus monet minùs usitatè postponi êtrelón; malè autem putat deesse voi ante Baouleus, nec videt hunc verum verborum ordinem :

Quoniam semper ibi lex dominatur, regina hominum, non verò homines, tyranni legum.”

geúyelv quron endnsm. Heusdius, Specim. crit., p. 113, mutare jubet απλήςω in απλήςως, et referre ad πεινώντων. Quod fecit Bekker. Uterque errat, si quid video. Habet quidem cod. reg. chrisus, sed in hoc omni loco valde mendosus.

οι και τους δέκα σρατηγούς κατέλυσαν. Sic vett. edd. Stephanus verò atque eum secuti, inter quos Bekker, xatéhaugov, lapidibus obruerunt. Serranus tamen contradicit , imperium everterunt. Eadem inter doctos hæsitatio, Xenoph. Hellen., 1, 2, 13.

P. 326. εκείνη και εμήν κοινήν ξυμβολήν. Intellige ante hee verba, ws, ołóv Tep, quasi , veluti illius et meum commune consilium. Deinde, pro einsv vũy, lego, non citroe av vīr, diceret, neque sitev av, dixisset, sed sine vīv, dixit nunc, tan

αν, , νύν quam si amicus nunc etiam adstaret hæc locutus, nec jam totus absens esset.

Άλλ', όντων τριών, ψυχής.... Ηec transcripta sunt e Leg., V, 13: "Οντων γάρ τριών των απάντων, κ. τ.λ.

P. 328. τό γε μέγισον.Vulgo τότε. Stephani emendationem confirmamus exemplo, Leg. , III, 5: O`xoữ có qe péyesor ταις κατατάσεσι των πολιτειών υπήρχε.... κ. τ. λ. Βekker, τότε, το μέγιςον. Non placet.

។

PRASES INSTITUENDÆ JUV. 110MERUS. 439 Ρ. 33ο, τιμάς αυτούς και γένει λα.... Vulgo, τιμάς αυτούς zai gyévn.... Nullo sensu. Ficinus verò, Serranusque , ut nos, intellexere. Ergo mendum sustulimus.

P.332. povr 2a0apeúovta.... Neutrali sensu , purus, integer sum , ut Leg., VI, 7; XII, 3; Xenoph. Hier. , IV, 4; Polyb., VI, 56. V. Boissonad. Philostr., p. 339. Senserat Ficinus : « Quem in serenda necis , carceris, exilii sententia contaminari nefas sit. »

ταύτα δε σχεδόν ο κρίν. Μalit Steph. ταύτα δή σχεδόν. Ego verò , TGŪTÓ. 7s. Sed dě sæpius sic pro äpa, yé, ori

. PRÆSES INSTITUENDÆ JUVENTUTIS. P. 334. TOUTòs yèn on qutoū.... « Omnis enimvero seminis prima germinatio,

φυτού recte tendens ad perfectionem ejus naturse, efficacissima est ad finem imponendum convenientem sibi... » Legitur TTS ÉQUTOU qucaws apud Clem. Alex., Strom., p. 627, D. Meliùs profectò, quàm autou, quod retinent novissimi editores. Sensus autem sæpissime a philosophis explicatur, ut ab lamblich. , Vit. Pythag., c. 29, etc.

Ρ. 336. Κρύβδην των νομοφυλάκων. Βekker inducit primus interpunctionem hanc , φερόντων ψήφον κρύβδην, των νομοφυhérov Ő VELV? Č.v EVO50s, etc., conjecturâ sanè probabili.

δοκιμασθείς υπό τ. άλλ. Δοκιμάζειν, explorare vitam et instituta hominis ad magistratum propositi, et in mores inquirere, antequam admittatur. Demosth. in Newram; Sigonius, de Rep. Ath., IV, 3. Aoztu.c.ciz igitur veluti censura, unde Diodor. Sic., XX, 36, de Appio Claudio censore : Kui.z.U.10. μεν την ιππέων δοκιμασίαν ουδενός αφείλετο τον ίππον.

επί και η πόλει τους σφόδρα φ. σ. Errare videtur Astius vertens e Ficino Serranoque : De urbe nova futura augurari et infausti quid pronuntiare reformidantes : atque hæc subjungens perquam Heraclitea : Verbum desidero, velut penisica.: nisi τους φιλομαντευτάς pro abstraclo, την φιλομαντείαν, positum esse dixeris , sicuti concretum solet abstracti loco usurpari. Nihil verò desiderandum, nec tantis implicanda res est ambagibus ; omnia namque sic facilè procedunt: « De nova urbe nimis augurandi cupidos reveriti. » Id est, ne terreamus eos , qui in civitatem novam nimis superstitiosè ominari student.

HOMERUs. P. 338. Δεί δή.... ημάς επιςατείν. Absolute, imperare aliquid, præceptum dare.... (Tās oczes, ita omnino, id est, sine ulla exceptione aut ullo modo.

P.338.07o TeTVÚGOZI.... De Tiresia; sed, auctore Stephan., addendus fortè versus , qui hunc proximè præcedit, Odyss., X, 494:

Τώ και τεθνειώτι νόον πόρε Περσεφόνεια. Deinde, oùy as où TIOLNTLXO..... Imitatur hæc Philostr., Heroic.,

p. 166.

a

P. 34ο. μη εκ της τοιαύτης φρίκης θερμότεροι... Tepidiores, atque adeo molliores. Frustra Stephanus scribendum suspicatur Ospuótopoe. Errat quoque Astius emendator , ac licentiùs evagatur, qui de suo oflert )otspot, vel potiùs à Quporepor, ut in Xenoph. Anub., VII, 8, 16; V, 5, 13. Platonis verbo standum, quod et Bekkero visum fuit : figura enim est a fructibus, seu rebus aliis multis,quæ tepore mollescunt.« Frigoribus durescit humor, et idem vicissim mollitur tepefactus. » Cic., de Nat. deor., II, 10. Eadem vero translatione : « Ut est longe vehementissimus hic, quum invaluit, affectus; ita, si nihil efficit, tepet. » Quintil., VI, 1.

P. 342. "Άλλοτ' επί πλευράς.... Hic, ob accusativum ΆχιλTéa, dissolvit ferè ompes Homeri versus, quos commentarii vice adscribere decet, ut nunc leguntur, Iliad., XXIV, 10:

"Αλλοτ' επί πλευράς κατακείμενος, άλλοτε δ' αύτε
"Ύπτιος, άλλοτε δε πρηνής τότε δ' ορθός αναςάς

Δινεύεσκ’ αλύων παρά θίν' αλός: ουδέ μιν ήώς, κ. τ. λ. Verbum autem 12witoute, Homero ignotum, mutat Heynius in poibovta, matutinum se agentem; alii in epúžbou, matutino tempore, aut topco ióvto, manè euntem. Sed Twića, navigo, erro per maria, fluctuo, verè Homericâ mente transferri potuit ad Achillem errantem et dolore jactatum.

Magnoque irarum fluctuat æstu. Æn., IV, 532.
Nec potis est dulces Musarum expromere foetus

Mens animi: tantis fluctuat ipsa malis. Catull., LXV, 3. und è ape.potéphoi xepoiv.... Ex Iliad. , XVIII, 23 :

Άμφοτέρησι δε χερσίν ελών κόνιν αιθαλόεσσαν

Xεύατο κακ κεφαλής, χαρίεν δ' ήσχυνε πρόσωπον. P. 346. "Αν άρ' άλλον τινά λαμβάνη.... κολάσει. Intelligatur o äpxo, quam vocem complectitur totus hic orationis ambi

2

-

2

2

LEX THEATRALIS.

441 tus, Τούς άρχισιδή.... αλλά προς γε δή τους τοιούτος άρχοντας...

P. 348. ή Δία, καθευδόντων τ. ά. 9.... Ordo verborum *Η δοκεί σοι επιτήδειον... ακούειν... Δία, επιλανθανόμενον ραδίως τούτων πάντων, ά εβελεύσατο ως μόνος έγρήγορώς, των άλλων θεών τε και ανθρώπων καθευδόντων... και ούτως έκπλαγέντα, κ. τ. λ.

P. 35ο. ως μετρίως έλεγε.... Μετρίως, bene , pulchre , sαpienter, ut Leg., 1, 9; III, 13.

P. 352. ώς' έχειν εν αυτώ νοσήματα δύο.... Sic, pro νοσήματά τε δύο, e reg. cod. Fr. Ast. , ut et Bekker, reposuit, multo quidem sententiae et verbis εναντίω αλλήλοις convenientiùs. Reposuimus et nos, codicem secuti.

οία νύν καταψεύδονται αυτών. 1d est, ψεύδονται κατ' αυτών, ut de Republ. II, 20: Μηδέ Πραιτέως και Θέτιδος καταψευd'écow unde is, Neque ullus adversùs Proteum aut Thetin mentiatur; de Leg. ΙΙ,15: μεσικής καταψευδόμενοι, de musica falsa αrbitrati ; Ιbid. VII, 22 : “Ω αγαθοί, καταψευδόμεθα νύν “Ελληνες πάντες μεγάλων θεών, O boni, mentimur nunc Greci omnes in magnos deos; et XII, 1: πρεσβευτής ή κήρυξ καταψευδόμενος της πόλεως , legatus aut preco fallens mendacio civila

P.354. προσκυνούμεν αν αυτόν ως ιερόν.... Deum quoque Silius vocat, vel suo in magna ingenia, Virgilium et Homerum, cultu ac veneratione laudandus, XIII, 736 :

Meruit deus esse videri,
Et fuit in tanto non paryum pectore numen;
Carmine complexus terram, mare, sidera, manes ,
Et cantu Musas et Phoebum æquavit honore...
Felix AEacida, cui tali contigit ore

Gentibus ostendi! creyit tua carmine virtus. LEX THEATRALIS. P. 356. μηδ' ήντινούν, μηδέ τινα μ.... Sic verba inter se coherent: μηδ' ήντινούν, μηδέ τινα των ελευθέρων γίγνεσθαι φανερόν μανθάνοντα αυτά, id est, φανερώς αυτά μανθάνειν.

P.358. τών δε σπεδαίων.... Frequentes sunt apud Ρlatonem hi genitivi absoluti, quos vocant; at sæpius pendent ex aliquo sequenti verbo, ut nunc ex τινές, vel subaudienda est prepositio repi, quam leviùs quidam editores interponi voluere. Cautior atque idem atticismi peritior Heindorfius, qui de his multa, in Phædon., p. 101, atque aliis locis.

tem,

etc.