XLII. CE QU'IL AIME LE PLUS. APPRENEZ ce que je désire : Mr'. ΕΙΣ ΤΕΤΤΙΓΑ. ΜΑΚΑΡΙΖΟΜΕΝ σε, τέττιξ, Οτε δενδρέων ἐπ' ἄκρων Ολίγην δρόσον πεπωκώς, Βασιλεὺς ὅπως, ἀείδεις. Σὰ γάρ ἐςι καινὰ πάντα, Οπόσα βλέπεις ἐν ἀγροῖς, Χ ̓ ὁπόσα φέρουσιν ὕλαι. Σὺ δὲ φίλιος γεωργῶν, Απὸ μηδενός τι βλάπτων· Σὺ δὲ τίμιος βροτοῖσιν, Θέρεος γλυκὺς προφήτης. Φιλέουσι μέν σε Μοῦσαι, Φιλέει δὲ Φοῖβος αὐτὸς, Λιγυρὴν δ ̓ ἔδωκεν οἴμην. Τὸ δὲ γῆρας οὔ σε τείρει. Σοφέ, γηγενής, φίλυπνε, Απαθὴς, ἀναιμόσαρκε, Σχεδὸν εἶ θεοῖς ὅμοιος. XLIII. LA CIGALE. Souveraine de la nature, Le dispute aux concerts des rois. Le laboureur te rend hommage; Des ans tu n'es point tributaire; ΜΔ'. ΟΝΑΡ. ΕΔΟΚΟΥΝ ὄναρ τροχάζειν, XLIV. SUR UN SONGE. La nuit m'avait fermé les yeux; Le dernier lien qui m'engage Doit durer autant que mes jours. |