Au sommeil a livré ses yeux? ΝΑ'. ΕΙΣ ΡΟΔΟΝ. ΣΤΕΦΑΝΗΦΟΡΟΥ μετ' ἦρος Τόδε γὰρ θεῶν ἄημα, LI. SUR LA ROSE. Je vais célébrer le printemps, Son parfum est la douce haleine Θαλίαις τε καὶ τραπέζαις, Διονυσίαις θ ̓ ἑορταῖς. Τί δ' ἄνευ ῥόδου γένοιτ ̓ ἄν ; Ροδοδάκτυλος μὲν Ηώς, Ροδοπήχεις δὲ Νύμφαι· Ροδόχρους δὲ κ ̓ Αφροδίτα Παρὰ τῶν σοφῶν καλεῖται. Τόδε· καὶ νόσοισιν ἀρκεῖ, Τόδε καὶ νεκροῖς ἀμύνει, Τόδε καὶ χρόνον βιᾶται. Χαρίεν ῥόδων δὲ γῆρας Νέοτητος ἔσχεν ὀδμήν. Φέρε δή, φύσιν λέγωμεν. Χαροπῆς ὅτ ̓ ἐκ θαλάσσης Δεδροσωμένην Κυθήρην Ελόχευε πόντος ἀφρῷ, Πολεμόκλονον τ' Αθήνην Κορυφῆς ἐδείκνυε Ζεὺς, Φοβερὴν θέαν Ολύμπῳ, Τότε καὶ ῥόδων ἀγητῶν Νέον ἔρνος ἤνθισε χθών, Son bruit est un heureux présage. La placent aux doigts de l'Aurore; Et conserve dans la vieillesse Le parfum de ses premiers jours. |