Νς'.

ΕΙΣ ΕΡΩΤΑ.

ΤΟΝ Ερωτα γὰρ τὸν ἁβρὸν
Μέλομαι βρύοντα μίτραις
Πολυανθέμοις ἀείδειν.
Οδὲ καὶ θεῶν δυνάςης·
Οδε καὶ βροτοὺς δαμάζει.

LVI.

SUR L'AMOUR.

Je vais célébrer sur ma lyre
Ce jeune enfant, au doux sourire',
Qui, toujours couronné de fleurs,
Sur les dieux étend son empire,
Et des mortels dompte les cœurs...

NZ'.

ΛΙΤΑΝΕΙΑ.

ΓΟΥΝΟΥΜΑΙ σ', ἐλαφηβόλε,
Ξανθὴ παῖ Διὸς, ἀγρίων
Δέσποιν', Αρτεμι, θηρῶν·
Ικου νῦν ἐπὶ Ληθαίου
Δίνησι· θρασυκαρδίων

Ανδρῶν ἐγκαθόρα πόλιν
Χαίρουσ”· οὐ γὰρ ἀνημέρους
Ποιμαίνεις πολιήτας.

LVII.

INVOCATION A DIANE.

O toi, dont la biche timide
Ne saurait fuir le trait rapide,
Chaste fille de Jupiter!

Toi dont la flèche peut dompter
L'hôte des bois le plus terrible;
A nos maux montre-toi sensible.
Près des gouffres du noir Léthé,
D'un peuple entier la voix t'appelle;
Ce n'est point un peuple rebelle,
Que va ranimer ta bonté.

NH'.

ΕΙΣ ΠΩΛΟΝ.

ΠΩΛΕ Θρηκίη, τί δή με

Λοζὸν ὄμμασιν βλέπουσα

Νηλεῶς φεύγεις, δοκέεις δέ Μ' οὐδέν εἰδέναι σοφόν ;

Ισθι τοι, καλῶς μὲν ἄν τοι
Τὸν χαλινὸν ἐμβάλοιμι,
Ηνίας δ' ἔχων τρέφοιμε
Αμφὶ τέρματα δρόμου.

Νῦν δὲ λειμῶνάς τε βόσκεαι,
Κοῦφά τε σκιρτῶσα παίζεις·
Δεξιὸν γὰρ ἱπποπείρην
Οὐκ ἔχεις ἐπεμβάτην.