Χνοΐην ποίει παρειήν
Ερύθημα δ' ὡς ἂν Αἰδοῦς
Δύνασαι βαλεῖν, ποίησον.
Τὸ δὲ χεῖλος οὐκ ἔτ ̓ οἶδα
Τίνι μοι τρόπῳ ποιήσεις
Απαλὸν, γέμον τε Πειθοῦς.
Τὸ δὲ πᾶν, ὁ κηρὸς αὐτὸς
Εχέτω λαλῶν σιωπῇ.
Μετὰ δὲ πρόσωπον ἔσω
Τὸν Αδώνιδος παρελθὼν
Ελεφάντινος τράχηλος.
Μεταμάζιον δὲ ποίει
Διδύμας τε χεῖρας Ερμού,
Πολυδεύκεος δὲ μηρούς,
Διονυσίην δὲ νηδύν.

Απαλῶν δ' ύπερθε μηρῶν,

Μηρῶν τὸ πῦρ ἐχόντων, Αφελῆ ποίησον αἰδῶ, Παφίην θέλουσαν ἤδη. Φθονερὴν ἔχεις δὲ τέχνην, Οτι μὴ τὰ νῶτα δεῖξαι Δύνασαι· τὰ δ ̓ ἦν ἀμείνω. δεῖ πόδας διδάσκειν;

Τί

με

Λάβε μισθὸν, ὅσσον εἴπῃς.

71

Bientôt de la plus douce flamme
Son œil embrase notre cœur.
Que des plus beaux fruits de l'automne
Sa joue égale la fraîcheur;

Que du rouge de la pudeur,
S'il se peut, ton art l'environne.
De ses lèvres dis-moi comment,
Oui, comment peindre sur la cire
Et les grâces et le sourire,
Enfin, le silence éloquent ?
Voilà son aimable figure!..
Donne à son cou l'éclat des lis
Dont brillait le bel Adonis,

Et joins aux deux bras de Mercure
Le buste charmant de ce dieu;
Qu'il soit Bacchus par la ceinture;
Que tes pinceaux en traits de feu...

Eh! que dirai-je davantage?...
Fixe le prix de ton ouvrage...

Τον Απόλλωνα δὲ τοῦτον Καθελών, ποίει Βάθυλλον Ην δ' ἐς Σάμον ποτ' ἔλθῃς, Γράφε Φοῖβον ἐκ Βαθύλλου.

Mais, retouchant cet Apollon,
Nous aurions les traits de Bathylle;
A Samos, en changeant le nom,
Tu pourrais, la chose est facile,
De Bathylle faire Apollon.

A'.

ΕΙΣ ΕΡΩΤΑ.

ΑΙ Μοῦσαι τὸν Ερωτα
Δήσασαι ςεφάνοισι
Τῷ Κάλλει παρέδωκαν.
Καὶ νῦν ἡ Κυθέρεια
Ζητεῖ, λύτρα φέρουσα,
Λύσασθαι τὸν Ερωτα.
Κἂν λύσῃ δέ τις αὐτὸν,
Οὐκ ἔξεισι, μένει δέ·

Δουλεύειν δεδίδακται.