ΕΠΙΤΟΜΗ ΛΕΞΙΚΟΥ ΤΗΣ ΑΛΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗΝ. > ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ, 1836. ὙΠΕΡΠΗΔΗΣΑΝΤΕΣ πᾶσαν ἐκ πολλῶν ἐναντίων περια φάσεων ἀνακύψασαν δυσκολίαν, δίδομεν τέλος πάντων εἰς χεῖρας ὑμῶν καὶ τῆς σπουδαζούσης νεολαίας τὸ πρὸ πολλοῦ ὑποσχεθὲν ̓Επίτομον Λεξικὸν τῆς ̓Αρχαίας ̔Ελληνικῆς Γλώσσης εἰς τὴν Σημερινήν. Κρίνομεν ὅλως περιττὸν νὰ ἐνοχλήσωμεν ὑμᾶς, Κύριοι, ἐπαριθμοῦντες ἐνταῦθα τὰ ἐμπόδια, ὅσα πολλάκις διέκοψαν τὴν ἐξακολούθησιν τῆς ἐκτυπώσεως αὐτοῦ καὶ ἐβρίδυναν τὴν ἀποτύπωσιν, διὰ νὰ δικαιωθῶμεν ἐνώπιον καὶ ὑμῶν καὶ παντὸς ἄλλου προσδοκοῦντος πρὶ καιροῦ τὴν κοινοποίησιν τοῦ πονήματος. Ζητοῦντες δὲ τὴν ὑμετέραν συγγνώμην, Κύριοι, παρακαλοῦμεν νὰ παραβλέψητε τὰς ἐλλείψεις τοῦ βιβλίου αὐτοῦ, ἀπὸ τὰς ὁποῖας δὲν ἐφάνη ποτὲ ἐλεύθερον πᾶν πρωτοφινὲς εἰς τὸ εἶδος αὐτοῦ ἔργον. Τυπόνομεν παρὰ πόδας μέρος τῆς προκηρύξεως τοῦ φιλοπονήσαντος αὐτὸ φιλογενοῦς Κ. Γ. Ψ. διὰ νὰ δώσωμεν ἰδέαν τινὰ τῆς μεθόδου κατὰ τὴν ὁποίαν ἔγεινε, καὶ τοῦτο διὰ ν ̓ ἀποφύγωμεν μακρολογίας καὶ περιττολογίας, εἰς τὰς ὁποίας ἐκπίπτουν συνήθως πολλοὶ τῶν ἡμετέρων Συρα γραφέων καὶ ἐκδοτῶν εἰς τοὺς προλόγους αὐτῶν. Συςαινόμενοι τέλος εἰς τὴν ὑμετέραν εὐμένειαν καὶ τὴν παντὸς ἄλλου ἐπικριτοῦ τοῦ πονήματος τούτου, προσφωνοῦμεν αὐτὸ πρὸς ὑμᾶς, δι' ὧν καὶ εἶδε τὸ φῶς. Τὴν λευκὴν ὑπὲρ αὐτοῦ ψῆφον ὑμῶν θεωροῦμεν γλυκυτέραν τῶν κόπων ἡμῶν εὖς χαρίστησιν καὶ ἀμοιβήν. Ἔῤῥωσθε! Εν Αθήναις. 1836 'Ο Επιστατήσας τὴν ἔκδοσιν Δ. Πανταζῆς ΕΠΙΤΟΜΗΣ ΛΕΞΙΚΟΥ τῆς Παλαιᾶς Ἑλληνικῆς Γλώσσης διὰ τὰ Σχολεῖα τῆς Ἑλλάδος. ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΣ πρὸ καιροῦ εἰς Αἴγιναν, ὅτι ἄρχιζε νὰ ἀκμάζῃ τὸ Κεντρικὸν Σχολεῖον, καὶ βλέπων καθημε ρινῶς τὴν μεγάλην ἀνάγκην, τὴν ὁποίαν εἶχαν οἱ σπου δάζοντες ἀπὸ λεξικὰ πρὸς βοήθειαν εἰς τὰς μελέτας των, ἔβαλα κατὰ νοῦν νὰ ζητήσω μεταξὺ τῶν Εὐρωπαϊκῶν ἐθνῶν καμμίαν ἐπιτομὴν Λεξικοῦ τῆς παλαιᾶς Ελληνικῆς Γλώσσης, διὰ νὰ μεταφέρω εἰς τὴν ἰδικήν μας χάριν τῆς νεολαίας μας· διότι ἡμεῖς κἀμμιᾶς λογῆς Επιτομὴν Δε ξικοῦ δὲν ἔχομεν· Συλλογιζόμενος δὲ τὸ πρᾶγμα περισσότερον, εἶδα, ὅτι ἂν ἀπὸ Λεξικὸν τῆς παλαιᾶς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, διωρισμένον διὰ τὰ σχολεῖα τῆς ̔Ελλάδος μόνον, παραλειφθῶσιν ὅλαι αἱ εὑρισκόμεναι καὶ εἰς τὴν σημερινὴν Γλῶσσαν λέξεις· καὶ διὰ τὴν μεγάλην ὁμοιότητα τῆς συνθέσεως καὶ παραγωγῆς τῶν δύω, ἂν παραλειφθῶσιν ἀκόμη ὅλαι αἱ σύνθετοι καὶ παράγωγοι λέξεις, ὅσων δὲν παρεμορφώθη ἀπὸ τοῦτο ὅλως διύλου ἡ πρωτότυπος ἔννοια, ἡμεῖς μὲ τοῦτον τὸν τρόπον θέλομεν δυνηθῇ εὐκολώτερα παρὰ κάθε ἄλλο ἔθνος νὰ δώσωμεν εἰς χεῖρας τῶν νέων μας τον |
